مردم هزاره و شیعه جنایت شهید شدن مزاری را فراموش نمی‌کنند

به گزارش گلونی محمدحسین جعفریان، کارشناس ارشد مسائل افغانستان، در کانال خود نوشت:

مردم هزاره و شیعه جنایت شهید شدن مزاری را فراموش نمی‌کنند.

آن موقع تازه طالبان، آقای مزاری را به شهادت رسانده بودند. ابتدا جهت گمراهی اذهان عمومی گفتند که هلی کوپترش سقوط کرده است.

اما در نهایت مشخص شد شهید مزاری از غرب برای مذاکره به نزد طالبان آمده بودند که به طرز فجیعی ایشان را شهید کردند و عکس‌های تحقیر‌آمیزی منتشر کردند و مردم شیعه و هزاره و افغانستان این جنایت را فراموش نخواهند کرد.

در آنجا تصادفا موقع خروج، امیرالمؤمنین را دیدیم. یک راهنما به ما دادند که فرماندار ولسوالی «میوند» بود.

این ولسوالی بین قندهار و هرات است. برای رفتن به هرات و رسیدن به مرز «دوغارون» که تنها مرز رسمی ایران و افغانستان بود، باید از خط مقدم جبهه، جایی که محل درگیری بین طالب و اسماعیل خان بود، در فرارود عبور می‌کردیم.

نیمه‌شب به خط مقدم رسیدیم. توپخانه‌ها کار می‌کردند و برای دیدن تحرکات دشمن منور، صحرا را روشن می‌کرد.

همراهان در خط مقدم، متوجه تحرکات ادوات سنگین و شلیک منور شدند که باعث بالا رفتن ناامنی منطقه می‌شد.

در این هنگام فرمانده طالب، سوار بر نفربر از راه رسید و جویای هویت افراد شد.

در جواب راهنما، گروه را با عنوان «میهمانان ایرانی امارت» معرفی کرد.

مردم هزاره و شیعه جنایت شهید شدن مزاری را فراموش نمی‌کنند

با توجه به مواضع بسیار متفاوت آن زمان ایران نسبت به طالب و ‌موضع‌گیری کاملاً مخالف طالب و باور به تروریست بودن آنها و در مقابل، کمک به نیروهای اتحاد شمال، فرمانده طالب درخواست ترک سریع منطقه توسط گروه را داشت.

زیرا معتقد بود جانِ گروه ایرانی در صورت آگاهی افراد از ملیت ایشان به خطر می‌افتد.

در ضمن شرایط استراتژیک منطقه بسیار سخت و خطرناک بود.

فرمانده طالب، دستور به ترک منطقه را داد در صورتیکه بین گروه ایرانی، توافقی در جهت بازگشت یا ادامه و تغییر مسیر وجود نداشت.

زیرا یکی از خبرنگاران اصرار به انتخاب مسیر فراه- نیمروز-زابل داشت که در آن زمان این مسیر بسیار پر نشیب و فراز بود و امکان ایجاد مشکل در ادامه مسیر به دلیل تخریب جاده وجود داشت.

موقعیت منطقه به گونه‌ای بود که وقتی به طور ناگهانی با روشنایی نور چراغ ماشین که قرار بود خاموش بماند، افراد حاضر در منطقه رویت شدند‌، چیزی در حدود چند صد یا هزار نیروی مسلح مشاهده شدند که در حالت آماده باش قرار داشتند.

حتی این آگاهی وجود نداشت که ادامه مسیر تحت نظارت اسماعیل خان قرار دارد یا طالب.

این احتمال وجود داشت که اگر از منطقه جنگی عبور نکنند، در ادامه مسیر به افرادی برخورد کنند که حتی راهنمایشان را نشناسند.

اما فرد خبرنگار روزنامه همچنان اصرار به حرکت به سمت زابل داشت.

فقط با این پرسش که «سمت غرب به کدام سو است» ماشین را ترک کرد و به تنهایی به مسیر خود ادامه داد.

به دلیل نگرانی گروه برای حفظ جان این همکار، گروه تصمیم به جستجو در جهت پیدا کردن ایشان گرفت و با از دست دادن زمان در جهت یافتن وی، با تاخیر چهار ساعته، به مسیر خود از سه راهی فرارود تا شاهراه قندهار به هرات، به سمت شهر فراه حرکت کردند.

پس از رسیدن به شهر، تصمیم بر اسکان در مسجد گرفته شد.

زمانی‌که به مسجد رسیدند و توسط راهنما به افراد حاضر در مسجد معرفی شدند، فرد میزبان پس از اطلاع از ایرانی بودن مهمانان، موضع بسیار خشنی نسبت به ایشان گرفت و اقدام به بستن دست‌های افراد گروه کرد.

مدتی به همین منوال سپری شد تا طالب میزبان بتواند از طریق مخابرات صحت ادعای گروه را چک کند.

این عده، طالبانی بودند که از طریق ماشین‌های لندکروزی که امکانات بالایی داشت، از طریق مرز ایران، کویر، اصفهان، قم و سپس کوهستان غرب کشور به سمت عراق و ترکیه قاچاق مواد مخدر داشتند و در نهایت گروه با مشقت فراوان به زابل رسیدند.

یک خبر این که، شب گذشته در یک کمین در دره پنجشیر طالب دچار تلفاتی شده که تعداد آن اعلام نشده است.

طبق روایت چند صفحه فیسبوکی طرفدار مقاومت، توسط ماشین تریلر آبی رنگی که قسمت خلفی آن پوشیده شده بود اجساد طالبان از پنجشیر خارج شد. این خبر تایید نشده است.

به دلیل جلسه سایت پنجشیر نیوز زمان صحت‌سنجی اخبارِ رسیده، وجود نداشته است.

یکی از فرماندهان قدیمی مقاومت که در ارتش نیز خدمت کرده بودند به نام فرمانده خواجه نبی صدیقی، که از حدود دوماه قبل در اسارت طالب قرار داشتند، پس از درگیری و خلع سلاح نگهبان خود و کشتن دو تن از طالبان، موفق به گریختن از محل نگهداری خود شده و به مقاومت پیوسته است. این خبر تایید نشده است.

کشته شدن مولوی نظامی که از فرماندهان مشهور قطعه «سلاح‌های دید در شب» طالب از منطقه پل نوبهار دره اندراب بودند به همراه برادرش و زخمی شدن محافظان ایشان. این خبر تایید نشده است.