پاییز در کهمان الشتر تمنایی است برای رویشی نو
کهمان الشتر در دامنه کوههای گرین قرار دارد، رودخانه‌ای زیبا با نام کهمان از میان آن عبور می‌کند که آب این رودخانه از آب شدن برف و یخ کوههای گرین تامین می‌شود.
به گزارش گلونی پاییز تمنایی است برای رویشی نو.
رنگ رخساری است که از سر درون خبر می‌دهد.
پاییز همان گمشده‌ای است که با گریستن ابرها همنوا می‌شود و خواهان پیدا شدن خودش در میان فصل‌هاست.
گزارش تصویری ولی الله میراسماعیلی از پاییز کهمان الشتر را ببیند:
برای دیدن تصاویر در سایز اصلی روی آن کلیک کنید
اما نمی‌داند که او خود گنجی است که تمام فصل‌ها غبطه‌اش را می‌خورند.
او نمی‌داند.
برای همین تمام زمان و زمین را نگران حال خودش می‌کند.
همچون طفلی تازه متولد شده می‌گرید.
پاهایش را آن‌قدر بر زمین می‌زند که برگ‌ها فرو می‌ریزند.
به بادها دستور می‌دهد تا حرفش را به هر سویی ببرند و کلاغ‌ها پیام را با سرودی موزون در آسمان‌ها پخش می‌کنند.
به ابرها دستور غرشی پر سر و صدا را می‌دهد.
سرما می‌آید تا تب تند او را فرو نشاند.
ولی فشار خون پاییز آن‌قدر بالاست که خورشید هم هم‌رنگ او می‌شود.
پاییز سرگردان و تنهاست.
اما نمی‌داند که او زیبایی بی‌همتا دارد. رنگی دارد که طاووس در برابرش تاس می‌اندازد.
ولی او به همه این‌ها بی‌توجه است.
گمان می‌برد گنج در دست قارون است.
اما نمی‌داند که پادشاه و قارونِ فصل‌ها خودش است.
پاییز حلقه گمشده‌اش در دستانش است اما آن‌قدر در جست‌وجوی بیرون است که تا به خود می‌آید می‌بیند که در دستان زمستان فرو رفته است و برف‌ها کلاه سفیدی بر سرش گذاشته‌اند!
البته نباید او را سرزنش کرد.
فقط باید او را در آغوش گرفت و در گوشش گفت: «تو با گنجی و گنج خود ندیده. کنون اینست می‌بگشای دیده».
پایان پیام
نویسنده: زهرا بزرگی
خرید چای ایرانی از سایت‌های معتبر با کد تخفیف گلونی
کلیک کنید
