درخواست نجات دریاچه زریبار
به گزارش گلونی کارزاری به منظور درخواست نجات دریاچه زریبار در حال برگزاری است.
این روزها دریاچه زریبار یا زریوار در استان کردستان همچون سایر دریاچهها و تالابهای متعدد در اقصی نقاط کشورمان حال و روز ناخوش و رو به وخامتی دارد که اگر زودتر فکری حساب شده و اقدامی کارآمد برایش نشود، به جای کتب جغرافیا باید در کتب تاریخ از دریاچه زریبار یاد کنیم!
میخواهم درباره وضعیت کنونی دریاچه زریبار در اینترنت جستجو کنم تا بیشتر در جریان شرایط فعلی این دریاچه قرار بگیرم، اما در کمال تعجب لینکهای مسافرتی و گردشگری و تبلیغاتی درباره این دریاچه به عنوان پربازدیدترین سایتها مقابل چشمانم ظاهر میشوند! انگار دریاچه زریبار برای همه ما به طرز غریبانهای مغفول واقع شده است.
دریاچه زریبار در شهر مریوان به عنوان یکی از بزرگترین چشمههای آب شیرین جهان و نگین آبی غرب کشور شناخته شده است که این روزها بهدلیل بیتوجهی در معرض نابودی کامل قرار گرفته و اگر بهصورت فوری چارهای برای آن اندیشیده نشود به سرنوشت دریاچه ارومیه دچار خواهد شد.
دریاچه زریبار که در سال ۷۹ به عنوان بیست و پنجمین تالاب کشور در کنوانسیون بینالمللی رامسر ثبت شده، به عنوان یک اکوسیستم آبی غنی نقش مهم و تأثیرگذاری در غرب کشور داراست. عوامل گوناگونی در به وجود آمدن این وضعیت بحرانی علیه دریاچه دست به دست هم دادهاند و کمر به زوال و انحطاط آن بستهاند.
به طور مثال احداث سد خاکی توسط وزارت نیرو، ورود فاضلابهای انسانی و صنعتی به داخل دریاچه، حفر چاههای متعدد در روستاهای اطراف دریاچه و برداشت بیرویه و مستقیم از آنها و احداث ویلا و خانه باغهای شخصی فنس کشیده شده در اطراف حریم دریاچه از جمله عوامل اصلی مخرب و نابود کننده حیات دریاچه زریبار هستند.
این درخواست در سایت کارزار خطاب به رییس سازمان حفاظت از محیط زیست و مدیر کل حفاظت از محیط زیست استان کردستان ارائه شده است. وضعیت فعلی دریاچه بسیار نابهسامان و بحرانی است اما اگر هر چه زودتر کمیته بحران دریاچه زریبار برای اقدام عملی موثر و سریع تشکیل شود، هنوز هم امید به نجات دریاچه وجود دارد. زیرا تأخیر و سهلانگاری در کمک به حل مشکلات این دریاچه عواقب و خطرات گسترده و جبرانناپذیر زیست محیطی و زیست بومی را در پی خواهد داشت.
برای امضای این کارزار به این لینک مراجعه کنید.
برای مشاهده سایر کارزارها و حمایت از آنها روی این لینک کلیک کنید.
پایان پیام
نویسنده: ملیکا طاهری عطار
ایرانیها چه دغدغههایی دارند؟
اینجا را ببینید