اطلاعاتی درباره درخت نخل در ایران
به گزارش گلونی درخت خرما در ایران در نواحی مرکزی و جنوبی کشور پراکنده است و به صورت کشت شده ارقام یا واریته‌های باغی متعددی دارد.
دو گونه این درخت غذای مهم خرس سیاه محسوب در ایران هستند.
فرزانه حبیبی دکترای سیستماتیک گیاهی نوشت: درخت خرما با نام علمی Phoenix dactylifera از گیاهان ارزشمند و مقدس در بسیاری از ادیان؛ متعلق به خانواده Arecaceae است.
دامنه بومی یا native range این گیاه هنوز ناشناخته است و تحقیقات نشان می‌دهد منشا این گیاه احتمالا مناطقی در شمال آفریقا و غرب آسیا بوده است و بعدها همراه با مهاجرت انسان به سایر مناطق گسترده شده است.
کشت این گیاه حدود ۵ هزار سال در تاریخ تمدن بشر قدمت دارد و شاید صحبت کردن در مورد نخل موضوعی باستان شناسی باشد تا گیاهشناسی.
احتمالا قدیمی‌ترین مناظره زبان موجود در فرهنگ ایران، مناظره‌ای موسوم به درخت آسوریک به زبان پهلوی اشکانی یا پهلوانیگ است که در آن درخت نخل و بز به مناظره و مجادله برمی‌خیزند تا ضمن برشمردن فواید خود طرف مقابل را تسلیم کنند.
منظومه درخت آسوریک کتابی است نوشته شده به زبان پارتی و خط پهلوی کتابی و از معدود متن‌های غیردینی است که از زبان پارتی (آمیخته به پارسی میانه) بر جای مانده است.
درخت خرما در ایران در نواحی مرکزی و جنوبی کشور پراکنده است و به صورت کشت شده ارقام باغی بسیار زیادی دارد.
اطلاعاتی درباره درخت نخل در ایران
گیاهی دیگر از همین خانواده درختی است بنام Nannorrhops ritchiana یا داز که به معنای درختچه کوتاه قد است و بومی کشور ماست.
درخت داز در ناحیه مکران و بلوچستان می روید. یکی از تفاوت های این دو گیاه شکل برگ‌هاست به طوریکه در خرما یا نخل برگ‌ها به شکل شانه‌ای هستند در صورتیکه داز برگ‌های پنجه‌ای یا بادبزنی شکل دارد.
پایان پیام
عکس: توییتر آقای محمدرضا موسوی
بسیار عالی، ممنون بابت اطلاعاتتون