چرا رنگ آبی در تمدن های باستان دیده نمی‌شد؟

به گزارش گلونی طبق تحقیق پژوهشگران، در زبان‌های باستانی واژه‌ای برای توصیف رنگ «آبی» وجود نداشت. در نتیجه دانشمندان گمان می‌کنند مردم باستان حتی متوجه وجود این رنگ نیز نبودند.

حتا «هومر»، شاعر معروف یونانی، در اشعار «اودیسه» دریا را که ما به رنگ آبی می‌شناسیم، شراب تیره‌رنگ توصیف می‌کند. همچنین عسل را سبز و گوسفندان را بنفش توصیف می‌کرده است.

هومر ۱۷۰ بار به رنگ سیاه و ۱۰۰ بار به رنگ سفید در این شعر اشاره کرده است، در حالی که اشاره به رنگ قرمز ۱۳ بار و رنگ زرد و سبز، هر کدام ۱۰ بار بوده است.

به طوری که دانشمندان ابتدا گمان کردند شاید مردم یونان باستان دچار کور رنگی بوده‌اند. اما وقتی تمدن‌های دیگر را بررسی کردند، از متن‌های ایسلندی تا متن‌های حماسی هندی مربوط به ۴۰۰۰ هزار سال پیش یا متن‌های باستانی چینی و انجیل اصلی به زبان عبری، هیچ‌کدام از آنها به رنگ آبی اشاره نکرده بودند.

اما همه آنها به مشکی، سفید و قرمز اشاره کرده‌اند و در انجیل اشاره به سبز و زرد هم دیده می‌شود.

این به این معنی نیست که در مورد چیزهای آبی صحبت نکنند. آنها اقیانوس را گسترده، طوفانی و آرام توصیف می‌کنند، نه آبی.

رنگ آبی در تمدن های باستان

توضیحات صفحه دانش و فرهنگ را از طریق ویدیوی زیر ببینید:

نماشای گلونی را دنبال کنید

به گفته محققان، مصریان تنها فرهنگی بودند که توانستند رنگ آبی را تولید کنند و اولین تمدن باستانی هستند که نامی بر رنگ آبی نهادند.

اما جالب است بدانید امروزه همچنان قبایلی مانند مردم هیمبا در کشور نامیبیا وجود دارند که برای رنگ آبی نامی ندارند.

چندین سال پیش، دانشمندان به مردم هیمبا دایره‌ای با ۱۱ مربع سبز و یک مربع آبی نشان دادند. این تحقیق نشان داد که آنها زمان زیادی صرف کردند تا متوجه تغییر رنگ یکی از دایره‌ها شوند.

این قبیله اسم‌های زیادی برای توصیف رنگ سبز دارند. هنگامی که مربعی با رنگ سبز متفاوت به آنها نشان داده شد، فورا قادر به تشخیص آن بودند.

اما چرا چنین اتفاقی می‌افتد و مغز ما آبی را تشخیص می‌دهد؟

پژوهش‌ها نشان می‌دهد با وجود این‌که رنگ‌ها در سراسر دنیا یکسان هستند، اما زبانی که رنگ‌ها در آن توصیف می‌شود تاثیر بسزایی در درک آنها دارد. به طور کلی رنگ‌ها همان باور ذهنی مغز انسان از اشیای اطراف است.

مثل زمانی که ما طیف‌های مختلفی از قرمز را می‌شناسیم و رنگ صورتی که از قضا طیفی دور از قرمز است را رنگی مجزا محسوب کرده و برای آن نام جداگانه‌ای انتخاب می‌کنیم. آبی نیز می‌تواند طیفی دور از رنگ سیاه باشد.

تشابه تعیین اسم برای رنگ‌ها را می‌توان در یادگیری دستور زبان نیز مشاهده کرد. زمانی که دنیایی از کلمات در اطراف ما وجود دارد، اما وقتی به آن دقت می‌کنیم، متوجه افعال، اسم‌ها و قواعد جملات می‌شویم و آنها را دسته‌بندی می‌کنیم.

برای اطلاعات بیشتر ویدیوی خبر را مشاهده کنید.