اولین تصویر خرس سیاه آسیایی در حاجی آباد استان هرمزگان ثبت شد

خرس سیاه آسیایی به تنوع زیستی حیات وحش شهرستان حاجی آباد اضافه شد.

به گزارش گلونی به نقل از اداره روابط عمومی و امور رسانه حفاظت محیط زیست هرمزگان، شاهمراد جعفری رئیس اداره و فرمانده یگان حفاظت محیط زیست شهرستان حاجی آباد از ثبت اولین عکس خرس سیاه آسیایی در آن شهرستان خبر داد.

وی افزود: «بنا به گزارش‌ها و ارسال تصاویر از رد پا و وجود خرس در برخی از مناطق آن شهرستان توسط جوامع محلی، ضمن بررسی‌های صورت گرفته و با هماهنگی معاون طبیعی و تنوع زیستی محیط زیست هرمزگان و با همکاری موسسه حامیان حیات وحش هرمز نسبت به پایش و تصویربرداری از این گونه جانوری، اقدامات لازم با موفقیت صورت پذیرفت.»

گفتنی است شهرستان حاجی آباد از نظرتنوع زیستی دارای گونه‌های پلنگ، گرگ، گراز، کل و بز، قوچ و میش و … و انواع پرندگان بومی و مهاجر، خزندگان و … است که با تصویربرداری از گونه مذکور، خرس سیاه آسیایی نیز به تنوع زیستی حیات وحش شهرستان اضافه شد.

در کتاب اطلس پستانداران ایران که سازمان حفاظت از محیط زیست منتشر کرده است درباره‌ خرس سیاه آسیایی آمده است:

ویژگی‌های ظاهری: طول سر و بدن ۱۱۰ تا ۱۹۰ سانتی‌متر، طول دم ۷ تا ۱۰ سانتی‌متر، ارتفاع بدن ۷۰ تا ۱۰۰ سانتی‌متر، وزن ماده‌ها ۴۰ تا ۱۴۰ و نرها ۶۰ تا ۲۰۰ کیلوگرم است.

از خرس قهوه‌ای کوچک‌تر است.

سر بزرگ، چشم‌ها ریز و دم بسیار کوتاه است.

گوش‌ها بزرگ، گرد و با فاصله از یکدیگر قرار دارند و به طور واضح از موها خارج شده‌اند.

سطح بدن پوشیده از موهای انبوه به رنگ سیاه و نوار سفید یا کرم رنگی به شکل V بر روی سینه دارد.

به ندرت نمونه‌هایی به رنگ قهوه‌ای نیز مشاهده می‌شود.

کف رو است و پاهای جلو و عقب هر دو پنج انگشت دارد. ناخن‌ها بلند و تیز است که برای بالا رفتن از درخت بسیار مناسب است.

وضعیت حفاظتی: در زمره گونه‌های در خطر انقراض سازمان حفاظت محیط زیست قرار دارد.

شکار و زنده‌گیری توله‌ها از مهمترین عوامل از بین رفتن این گوشتخوار در ایران است.

این گونه در جهان در طبقه «آسیب پذیر» (VU) فهرست سرخ IUCN قرار دارد ولی زیر گونه بلوچستانی خرس سیاه (U.t.gedrosianus) که در ایران و پاکستان پراکندگی دارد در طبقه «به شدت در خطر انقراض» (CR) است در پیوست I کنوانسیون CITES قرار دارد.

در مورد این گوشتخوار کمتر مطالعه شده و حفاظت از آن در محدوده پراکندگی آن نیازمند برنامه‌ریزی و اقدامات جدی است.