درخواست تغییر سیاست های آبی کشور برای نجات ایران از بحران کم آبی و فرونشست زمین
گروهی از مردم با راه‌اندازی کارزاری از سران سه‌قوه، رئیس سازمان حفاظت محیط زیست و برخی دیگر از مقامات خواسته‌اند سیاست‌های آبی کشور برای نجات ایران از بحران کم‌آبی و فرونشست زمین تغییر کند.
در متن این کارزار که تا امروز بیش از ۵ هزار و ۵۰۰ نفر آن را امضا کرده‌اند، آمده است:
«همانطور که مستحضرید بحران کم‌آبی و فرونشست زمین از استان‌های شرقی نظیر خراسان و سیستان و بلوچستان تا استان‌های غربی مثل همدان و آذربایجان، از استان‌های جنوبی مانند خوزستان و هرمزگان تا استان‌های شمالی مثل گیلان و گلستان و تهران و استان‌های مرکزی مثل اصفهان و یزد صورت گرفته و به عبارتی گریبانگیر همه ایران شده و به وضعیت فاجعه‌باری رسیده است که حیات و امنیت آبی کشور عزیزمان و تمامی هموطنان‌مان را تهدید می‌کند و همه مردم ایران نگران محیط زیست و منابع آبی هستند.
نکته قابل توجه این است که اگر بخواهیم با همین روش‌های نادرست و ناسازگار با اقلیم ایران و کمتر شدن سرانه بارشی کشور به خاطر تغییرات اقلیمی ادامه بدهیم، طبق تحقیقات کارشناسان ایرانی و خارجی، ایران در چند سال آینده غیر قابل سکونت خواهد شد و اتفاقاتی مثل مهاجرت‌های اجباری، بروز انواع بیماری‌ها نظیر سرطان به خاطر ریزگردهای ناشی از خشکی رودها، تالاب‌ها و دریاچه‌ها و منابع آب زیرزمینی، از بین رفتن امنیت بهداشتی و غذایی مردم، جنگ و نزاع بین اقوام بر سر آب و در نهایت فروپاشی سرزمینی است کما اینکه این اتفاقات تلخ و انزجارکننده هم‌اکنون در سراسر کشور در حال روی دادن است و دارد به وضعیت غیر قابل کنترلی می‌رسد؛ پس هیچ توجیهی نیز وجود ندارد که انجام اصلاحات در سیاست‌های آبی کشور برای حل این مسئله مهم و حیاتی را به تأخیر انداخت.
تغییر سیاست های آبی کشور
بنابراین ما ملت ایران و جامعه علمی کشور از تمامی مسئولان خواهشمندیم یک بار برای همیشه تغییراتی اساسی در سیاست‌های آبی کشور اتخاذ گردد تا بتوانیم از این مهلکه نجات یابیم. تغییرات سیاست‌های آبی مورد نظر ما به شرح زیر است:
۱. پلمب تمامی چاه‌های غیر مجاز و بسیاری از چاه‌های مجاز و جلوگیری از حفر هرگونه چاه
۲. ممنوع کردن صادرات محصولات آب‌بر فراوان نظیر محصولات جالیزی، کاهش حداکثری سطح زیر کشت کشاورزی در کشور به ویژه در مناطقی که بیشتر با مشکل کم آبی و فرونشست مواجه هستند، و همچنین اتخاذ قوانینی که میزان مصرف آب در بخش کشاورزی را به حداقل برساند شامل: کاهش و ممنوع کردن کاشت محصولات نیازمند به آب زیاد مثل محصولات جالیزی، ایجاد آبیاری قطره‌ای، تغییر الگوی کشت و…
۳. سرمایه‌گذاری و سوق دادن کشور به صنایعی که آب‌محور نیستند؛ همانند گردشگری، پزشکی و درمان و صنایع دستی که درآمد و اشتغال‌زایی بیشتری نسبت به صنایع آب‌محور نظیر نفت و پتروشیمی، فولاد و نیروگاه هسته‌ای و کشاورزی برای کشور به ارمغان می‌آورد و همچنین آسیب‌های خیلی کمتری به منابع آبی و محیط زیست وارد می‌کند.
۴. جلوگیری و توقف فعالیت‌های بسیاری از پروژه‌های انتقال آب (پروژه‌های انتقال آب به نوبه خود عامل مهمی در ایجاد بحران آب و فرونشست به شمار می‌روند. چراکه نه تنها مشکل آب مناطق کم آب را حل نمی‌کنند بلکه مناطق بدون مشکل را نیز با بحران آب مواجه می‌کنند.) برای مثال در استان چهارمحال و بختیاری مهد بسیاری از رودهای کشور که جزو پربارش‌ترین استان‌های ایران است؛ ولی به خاطر اجرای ۴ طرح اصلی انتقال آب به بهانه کشاورزی و صنعت موجب کم شدن منابع آبی این استان و در نتیجه در زمان خشکسالی و یا از مدار خارج شدن یک منبع آبی، منبع جایگزین وجود ندارد و اینکه آب شرب کافی برای ساکنانش وجود ندارد چه برسد به مصارف دیگر؛ نظیر اتفاقاتی که در چند هفته اخیر در شهرکرد و توابع آن در حال رخ دادن است. تنها راه حل، پایان دادن به فعالیت این طرح‌هاست، نه اجرای طرحی مشابه (طبق اصول پدافند غیر عامل).
۵. جلوگیری از هرگونه سدسازی در کشور و همچنین تخریب سدهای غیر اصولی و آسیب‌رسان به محیط زیست و منابع آبی کشور
۶. احترام به حقابه و احیای تمامی دریاچه‌ها، تالاب‌ها و رودهای کل کشور (نظیر دریاچه ارومیه، دریاچه بختگان، تالاب گاوخونی، تالاب انزلی، تالاب هورالعظیم، تالاب شادگان، دریاچه هامون، زاینده رود، رود قزل اوزن و…) و همچنین مذاکره با کشورهای همسایه و درخواست حقابه آبی کشور از آنها و جلوگیری از ساخت یا آبگیری پروژه‌های سدی آنها نظیر پروژه‌های داپ و گاپ ترکیه، پروژه ساخت سد عراق، درخواست حقابه رود هیرمند از سدهای افغانستان و…
۷. توقف فعالیت بسیاری از معادن که موجب کوه‌خواری و جنگل‌خواری و خاک‌فروشی و همچنین آسیب به ساختار کوه‌ها و در ادامه از بین رفتن سرچشمه‌ها و چشمه‌ها و رودهایی که از این کوه‌ها نشات می‌گیرند که بسیاری از آنها منابع آب شرب اهالی آن مناطق هستند. (نظیر کوه‌خواری در مناطق کرکس‌کوه، کلمرز، دره زرشک، کلاه‌قاضی، سیاه کوه، زنوز، کامو و…) و همچنین برخورد با این متخلفین (مطابق قوانین سازمان حفاظت از محیط زیست و قانون منع خرید و فروش خاک).
۸. استفاده هرچه سریع‌تر از روش‌های طبیعی و مصنوعی برای تغذیه سفره‌های آب زیرزمینی جهت به حد نرمال رساندن ارتفاع آب‌های زیرزمینی و جلوگیری از گسترش فرونشست زمین در کشور
۹. محافظت از جنگل‌های کشور و توسعه آنها به وسیله ایجاد رویشگاه‌ها نظیر رویشگاه درختان بلوط الگن (درختان نقشی مهم در تغذیه آبخوان‌ها و جلوگیری از فرسایش خاک ایفا می‌کنند. طبق تحقیقات جنگل‌ها بیشتر از سدها آب باران را در خودشان ذخیره می‌کنند.)
۱۰. نظارت بر پساب‌های پتروشیمی‌ها و صنایع و کارخانجات و جلوگیری از رها شدن این مواد آلاینده به منابع آبی و آلوده شدن آنها
۱۱. ساخت تصفیه‌خانه برای شهرها و روستاها و همچنین سرمایه‌گذاری در انرژی‌های تجدیدپذیر مثل توربین‌های باد و پنل‌های خورشیدی برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای و مبارزه با تغییرات اقلیمی
۱۲. ساخت پروژه‌های آبخیزداری کارشناسی شده برای جمع‌آوری آب باران برای مصارف مختلف.»
این کارزار تا تاریخ ۱۸ آبان ۱۴۰۱ در این آدرس اینترنتی در حال جمع‌آوری امضاست.
برای مشاهده سایر کارزارها و حمایت از آنها روی این لینک کلیک کنید.
پایان پیام
ایرانی‌ها چه دغدغه‌هایی دارند؟
اینجا را ببینید
