سید جواد طباطبایی یک آذربایجانی وطن پرست و فرهیخته بود
به گزارش گلونی مراسم بزرگداشت استاد سید جواد طباطبایی امروز در خانه اندیشمندان علوم انسانی برگزار شد.
احمد نقیب‌زاده، موسی غنی‌نژاد، ژاله آموزگار، حمید احمدی، اصغر دادبه، صادق سجادی، بهروز غریب‌پور، محمدجواد کاشی، احسان هوشمند، قدیر نصری، ناصر سلطانی، اسماعیل خلیلی، الهه ابوالحسنی، حامد زارع، مصطفی نصیری، اشکان زارع و امین مرئی از حاضران در این مراسم بودند.
همچنین سهراب پور ناظری در این مراسم هنرنمایی کرد و سیدنوید کلهرودی اجرای برنامه را بر عهده داشت.
این مراسم با استقبال دوستداران این استاد بزرگ مواجه شد.
سید جواد طباطبایی یک آذربایجانی وطن پرست و فرهیخته بود
پیام دکتر ژاله آموزگار به مراسم بزرگداشت استاد سیدجواد طباطبایی
جواد طباطبایی، اندیشمندی صاحب‌نظر از سرزمین زرخیز آذربایجان و فرزند شایسته ایران، دور از سرزمینی که عاشقانه دوستش داشت، چشم از جهان فروبست.
او از نادر کسانی بود که می‌اندیشید و اندیشیدن را به بسیار کسان آموخت و در حوزه تفکر، دهه‌ها بر اندیشه‌ها اثر گذاشت.
فیلسوفی بود صاحب‌نظریه. روشنفکری بود از زمره روشنفکران واقعی و سرمشقی برای روشنفکری.
اطلاعات عمیقی از ادبیات، فلسفه و تاریخ گذشته و معاصر ایران داشت و آشنا به روش درست پژوهش بود.
نظم فکری مشخصی داشت و انسان امروزی بود با تسلط به زبان‌های زنده جهان.
او هرگز از نوشتن بازنایستاد و اندیشه‌هایش را در ذهنش زندانی نکرد. سلیس، روان و منطقی می‌نوشت. فهرست بلندبالای آثار او اعجاب‌برانگیز و تحسین‌برانگیز است.
ایران‌دوست واقعی بود و واضع نظریه ایرانشهری. مانند هر آذربایجانیِ وطن پرست، فرهیخته، آگاه و اهل مطالعه، دغدغه ایران را داشت.
هویت ایرانی را هم باور داشت. همیشه به یک ملت واحد می‌اندیشید.
او زبان فارسی را رمز اتحاد و ملیت ایران می‌دانست، بدون آنکه از ارزش زبان‌های دیگر بکاهد و به همه اقوام ایرانی احترام می‌گذاشت.
او آرزو داشت ایرانی را به فرهنگ ایرانی بازگرداند. چقدر ایران نیازمند متفکرانی همچون جواد طباطبایی است تا سرگذشت و فرهنگ ایران را جدی بگیرند.
ولی دریغ که مانند بسیاری از ایران‌دوستان، غریبانه، در دیار بیگانه در آرزوی هوا و خاک ایران دم فروبست. ولی با آنچه نوشت و نوشت، چنان جای پایی گذاشت که هرگز گرد فراموشی بر نام و آثار او نخواهد نشست.
در پایان، وظیفه خود می‌دانم از دوست عزیزم دکتر تورج دریایی صمیمانه سپاسگزاری کنم که در شرایط بسیار ناگوارِ دکتر طباطبایی به دادش رسید و امکانات و تسهیلاتی فراهم ساخت که او دست‌کم بتواند باز بنویسد و باز سخن بگوید و اندیشه‌هایش را به گوش علاقه‌مندان برساند.
تحت معالجه قرار بگیرد و سرانجام در بیمارستانی آبرومند، قلم به دست ما را ترک کند.
یادش همیشه گرامی.
پایان پیام
