اسطوره آفرینش مانی؛ آفرینش سوم
به گزارش گلونی در دو قسمت پیشین، گفتیم که اسطوره آفرینش در آیین مانوی شامل سه مرحله است.
مرحله نخست جایی است که خدای خدایان این آیین یعنی پدر بزرگی، دست به خلق مادر زندگی زده و مادر زندگی نیز به نوبه خود هرمزدبغ را آفریده است.
هرمزدبغ در جنگ با نیروهای تاریکی شکست می‌خورد و بیهوش در دوزخ می‌افتد.
تا این که مادر زندگی از پدر بزرگی برای نجات هرمزدبغ طلب یاری می‌کند و ایزد ایزدان مانوی برای کمک به هرمزدبغ دست به آفرینش گروه دوم خدایان می‌زند.
در ادامه قسمت دوم از آفرینش ایزدان گروه دوم، نجات پیدا کردن هرمزدبغ از دوزخ، آفرینش آسمان‌ها و زمین گفتیم و همچنین اشاره کردیم که در دو مرحله مذکور جهان در سکون به سر برده و هنوز حیاتی شکل نگرفته است.
در این یادداشت به آفرینش سوم آیین مانوی خواهیم پرداخت.
در آفرینش سوم آیین مانوی خورشید، ماه و زمین که در آفرینش سوم خلق شده بودند، به حرکت در می‌آیند و زمان مفهوم پیدا می‌کند.
در این مرحله نریسه‌ایزد که خود نماد کمال زیبایی است، دوشیزده روشنی را می‌آفریند و این دو با هم انواری را که همچنان در نزد دیوانی که به دست مهرایزد به زنجیر کشیده شده بودند، آزاد می‌کنند.
در جریان این اتفاق، بخشی از بارقه‌های نور آزاد شده، به دریا می‌ریزد و تبدیل به غول بزرگی می‌شود و آن بخش از بارقه‌های نور که به زمین می‌افتند، درختان و گیاهان را به وجود می‌آورند.
همچنین در اساطیر این آیین آمده است که از حاصل ازدواج دیوهای دربندشده در آسمان، بچه‌دیوهایی به زمین می‌افتند و پنج‌گونه جانوری در زمین را به وجود می‌آورند.
در آفرینش سوم ما شاهد آفرینش تعداد دیگری از ایزدان هم هستیم. این ایزدان عبارت‌اند از؛ عیسی درخشان، داور دادگر، واپسین‌ایزد و بهمن بزرگ.
اهمیت این مرحله در شکل‌گیری تحرک در جهان و حیات در آن است و اتفاقاتی که دست به دست هم داده‌اند تا درنهایت به خلق انسان منجر شوند.
اسطوره آفرینش مانی؛ آفرینش نخست
پایان پیام
نویسنده: کیمیا قنبری
