اردوان دوم؛ هجدهمین شاه سلسله اشکانی
به گزارش گلونی با این که مرگ گایوس، نوه امپراتور روم این امپراتوری را از جنگ علیه اشکانیان وا داشت. اما این به معنی پایان روابط و به خصوص دشمنی‌های بین این دو نبود.
در این میان، اتفاقی افتاد که اوضاع را برای دخالت رومیان در امور داخلی اشکانی فراهم می‌کرد.
می‌دانیم که فرهاد چهارم بعد از این که پسر کوچکش، فرهاد پنجم را به ولایت عهدی انتخاب کرد، از ترس این که مبادا ولیعهد جدید برادران ناتنی خود (یعنی پسران فرهاد چهارم) را به قتل برساند، آن‌ها را به روم فرستاد.
بعد از فرار فرهاد پنجم و خالی ماندن تاج و تخت اشکانی، بزرگان پارتی در پی پیدا کردن شاهنشاه جدید خود بودند و به همین خاطر از روم درخواست کردند تا وُنُن، پسر بزرگ فرهاد چهارم را به ایران بفرستند.
در این مدت ونن با بی‌لیاقتی چنان بزرگان را ناامید کرد که آن‌ها مجبور شدند به فرد دیگری روی بیاورند. این فرد جدید اردوان دوم نام داشت و تا پیش از این فرمانروای ماد آتروپاتن بود.
اردوان دوم بعد از یک شکست در مقابل ونن در دومین تلاش خود و با همراهی بزرگان توانست در ۱۲ میلادی در تیسفون تاج بر سر گذاشته و به دغدغه دربار پایان بدهد و آغازگر دوره‌ای باشد که در آن سلطنت و اشرافیت مقابل هم می‌ایستند.
اردوان دوم را می‌توانیم شاه بزرگی بدانیم. او با این که به سختی بر تخت نشسته بود و با دشواری بیشتری از شاهنشاهان پیشین باید آن را حفظ می‌کرد، از همان ابتدا به خوبی توانست چشم‌اندازها و اهداف خاندان را دریافته و در راه تحقق آن‌ها بکوشد. یکی از این اهداف خاطر جمع شدن از سوی ارمنستان بود.
ونن بعد از شکست خوردن از اردوان دوم به ارمنستان رفت و از طرف رومیان وعده پادشاهی آن سرزمین را دریافت کرد.
در مقابل، اردوان رومیان را تهدید به جنگ و تیبریوس نیز ونن را مجبور به کناره‌گیری کرد. هرچند باید بدانیم که ونن در ارمنستان هم به اندازه ایران نامحبوب بود.
اردوان نیز فرصت را مطلوب شمرده، پسر خود به نام ارشک را بر تخت ارمنستان نشاند که البته با دخالت روم مواجه شد.
با گلونی همراه باشید تا در آینده به روابط اشکانیان و رومیان در دوران اردوان دوم بپردازیم.
درباره سلسله اشکانیان بیشتر بخوانید.
پایان پیام
نویسنده: کیمیا قنبری
