رو به رو آماده باش!
به گزارش گلونی اگر بخواهیم خیلی ساده و خلاصه درباره گونه‌های بومی و غیربومی یک منطقه حرف بزنیم، می‌توانیم بگوییم که هر گونه گیاهی یا جانوری در زیستگاه‌های خودش طی میلیون‌ها سال در کنار گونه‌های دیگر آن زیستگاه‌ها فرگشت یا تکامل پیدا کرده.
در این مسیر تکاملی گونه‌های مختلف زیستگاه با هم یک تعادل پیچیده و چندبعدی را به وجود می‌آورند.
این گونه‌ها بومی آن منطقه و زیستگاه حساب می‌شوند. حالا اگر یک گونه غیربومی وارد زیستگاه شود، چون در آن‌جا و در کنار گونه‌های بومی فرگشت پیدا نکرده، باعث اختلال در تعادل زیستگاه می‌شود که این اختلال گونه‌های دیگر را تهدید می‌کند و گاهی باعث انقراض آنها می‌شود.
اگر آن گونه غیربومی مهاجم هم باشد که چه بدتر! از آن مهاجمان چغر و بدبدنی که کار را برای حریف درمی‌آورد!
این حرف‌ها را زدم تا صاف بروم سراغ یک گیاه مهاجم! سنبل آبی یکی از ۱۰ گونه گیاهان مهاجم دنیاست که وقتی وارد اکوسیستم آبی می‌شود، ظرف مدت دو هفته می‌تواند جمعیت خود را دو برابر کند.
رو به رو آماده باش!
یک بوته سنبل آبی با ۲۰ گل می‌تواند ۳۰۰۰ دانه تولید کند و هر دانه آن بین پنج تا ۲۷ سال می‌تواند زنده بماند. جملات قبل را یک بار دیگر شمرده‌تر بخوانید تا به قدرت تکثیر عجیب این گیاه پی ببرید.
حالا این قدرت تکثیر چطور به قدرت تخریب تبدیل می‌شود؟ این گیاه به‌شدت سطح آب را می‌پوشاند و نمی‌گذارد نور و اکسیژن وارد آب شود.
ضمناً لجن آلی تولید می‌کند که باعث خشک شدن پهنه‌های آبی می‌شود. همین گیاه زیبا یکی از تهدیدهای اصلی رودخانه‌ها و تالاب‌های شمال کشور است.
این مهاجم کاربلد به عنوان گونه زینتی وارد اکوسیستم آبی ایران شده و این‌طوری ما را به دردسر انداخته. اگر اولین واردکننده‌اش را می‌شناختم، دوست داشتم دقایقی با او خلوت کنم تا کمی گپ بزنیم.
شاید دلیل کارش عدم آگاهی بوده اما در مواردی شبیه به این، اصلی‌ترین دلیل معمولاً سودجویی و منفعت‌طلبی است.
در روزهای گذشته ۳۰ نفر از محیط‌بانان محیط‌زیست استان گیلان جمع شدند و در بخشی از تالاب بین‌المللی انزلی مشغول پاکسازی و جمع‌آوری سنبل آبی بودند. دم همگی گرم!
حالا ما و شما چه کار کنیم! ما که کارمان اطلاع‌رسانی است اما شما اگر باغ و باغچه‌ای دارید یا می‌خواهید درخت و گلی بکارید، سراغ گونه‌های بومی منطقه خودتان بروید.
هم گیاه بومی کاشته‌اید، هم خیالتان راحت است که آن گیاه در منطقه شما خوب رشد می‌کند. دم شما هم گرم!
نویسنده: روح الله احمدی
پایان پیام
