روز درختکاری و خردمندان زاگرس
به گزارش گلونی رضا ساکی در پستی درباره روز درختکاری نوشت:
روز درختکاری است و می‌خواهم به شما بگویم که کاشت درخت فقط کندن زمین و قرار دادن بذر یا نهال در آن نیست.
همین دو روز پیش دکتر حمیدرضا عباسی در شب بلوط، درباره خاک و زاگرس سخنرانی کرد. سخنانی روشن و گویا درباره ظرفیت خاک زاگرس.
ایشان به‌طور مشخص درباره محدوده‌ای که امروزه در آن کشاورزی می‌شود و دیگر جنگل نیست صحبت کردند و کاشت نهال را در «سیاه خاک رسی» به دلیل انبساط و انقباض خاک که موجب پاره شدن ریشه‌ها می‌شود امکان‌پذیر ندانستند.
همچنین ایشان تاکید کردند اگر افق A خاک که در آن مواد معدنی و آلی مخلوط می‌شوند وجود نداشته باشد کاشت بذر یا نهال مشت بر سندان کوفتن است و وجود میکروارگانیزم‌ها هم ضروری است.
این منطقه که سیاه خاک رسی دارد همان جایی است که پاک‌تراشی شده است و بسیاری از ما دوست داریم آنجا را دوباره پر از بلوط ببینیم اما همانطور که حالا می‌دانید، رشد بذر و نهال در آن تقریبا «غیرممکن» است.
البته منظور از رشد این نیست که کسی بگوید بیا ما کاشتیم سبز شد، منظور تبدیل یک بذر یا نهال به درختی استوار است.
به گمانم حالا وقت آن است که در برنامه‌های بلوط‌کاری چه به صورت بذر و چه نهال، بازنگری کنیم و با خردمندی در زنده کرده زاگرس بکوشیم.
شاید اگر وقت و توان‌مان را بر روی نگهداری از درختان کهنسال مناطق بگذاریم، نتیجه بهتری بگیریم.
شاید اگر قبل از کاشت بذر یا نهال بلوط، گونه‌های پرستار در منطقه بکاریم، نتیجه بهتری بگیریم.
پس راه حل گفت‌وگو است. گفت‌وگو میان کنش‌گران و اندیشمندان.
باقی بقای‌تان
پایان پیام
