استوانه کوروش یک کتیبه پی بنایی است
به گزارش گلونی در سال ۱۸۷۸ میلادی طی کاوش‌های موزه بریتانیا در بابل یک باستان‌شناس کلدانی اهل موصل به نام هرمزد رسام درون دیوارهای جنوبی بابل استوانه‌ای یافت با خط میخی بابلی بر روی آن که ما امروز این استوانه را با عنوان استوانه کوروش می‌شناسیم.
این استوانه در واقع کتیبه پی بنا بود که در سنت بابلی و آشوری این دست از کتیبه‌ها را درون دیوارها یا زیر پی بناها قرار می‌دادند تا نام سازنده و اطلاعات اثر در دل تاریخ حفظ شده و به دست آیندگان برسد. استوانه معروف به استوانه کوروش هم از این قاعده مستثنی نبود و درون یکی از دیوارهای دفاعی شهر بابل قرار داشت.
بعد از کشف استوانه و فرستادن آن به انگلستان محققان پی بردند نه نام کوروش روی آن نوشته شده است و هنری راولینسون یعنی کسی که خط میخی را رمزگشایی کرده بود درخواست کرد تا استوانه را از نزدیک مشاهده و مطالعه کند و کمی بعد در سخنرانی انجمن سلطنتی آسیایی در لندن اعلام کرد که استوانه‌ای به نام کوروش کشف شده که در آن کوروش به خود از پیروزی‌هایش و فتح بابل سخن گفته است. راولینسون این استوانه را مهم‌ترین سند مکتوب به خط میخی خواند.
این اتفاق هیجان زیادی در بین محققان اروپایی به وجود آورد. اگرتا پیش از این نام کوروش هخامنشی تنها در نوشته‌های کلاسیک و عهد عتیق قابل ردیابی بود، حالا در سده نوزدهم داشت بر تعداد کتیبه‌های مربوط به وی افزوده می‌شد.
در ادامه سطرهای ۲۴ تا ۲۶ را با هم خواهیم خواند:
«سپاهیان گسترده‌ای با آرامش درون بابل گام برمی‌دارند. نگذاشتم کسی در همه سومر و آمد هراس‌آفرین باشد. در پی امنیت بابا و همه جایگاه‌های مقدسش بودم. برای مردم بابل که نبونئید خلاف خواست خدایان، یوغی بر آنان نهاده بود که شایسته‌شان نبود. خستگی‌هایشان را تسکین دادم و از بند رهایشان کردم».
باغ های معلق بابل؛ یکی از عجایب هفت‌گانه تاریخ
پایان پیام
نویسنده: کیمیا قنبری
