مدارس کانکسی بحران نیستند.
به گزارش گلونی و به نقل از ایسنا، کاظمی، وزیر آموزش و پرورش گفت: «مدارس کانکسی بحران نیستند و شرایط اقلیمی و گاهی تعداد دانش‌آموزان به ایجاد مدارس کانکسی می‌انجامد.»
شاید اگر مدیر منطقه‌ای، رئیس اداره آموزش و پرورش شهرستانی یا کسی در یک منطقه کوچک، این حرف را می‌زد؛ بنده آستین‌ها را بالا می‌زدم؛ اما خدا را شکر وزیر متولی آموزش و پرورش فرمایش کرده‌اند.
وی همچنین در ادامه این سخنان اعلام کردند که به زودی در راستای ایجاد عدالت، دانش‌آموزان شهرهای بزرگ و مدارس مجهز را هم به همان شرایط اقلیمی منتقل خواهند کرد تا دانش‌آموزانی که در کانکس درس می‌خوانند، احساس غریبی و تنهایی نکنند.
بالاخره نمی‌شود که فقط دانش‌آموزان یک منطقه خاص مجبور باشند در کانکس درس بخوانند. حتی تنی چند از کارمندان وزارتخانه در تهران هم در بیانیه‌ای گفته‌اند از آنجا که بعضی از مناطق باید ساختمان نداشته باشند و همه چیزشان در کانکس باشد، آنها هم در پیروی از این مساله دفاتر کار خود را به کانکس‌هایی در اطراف تهران انتقال داده‌اند.
این وسط اما نمی‌دانم چرا همه فکر کرده‌اند که وزیر آموزش و پرورش‌اند و مدرسه‌سازی مثل بقیه چیزهاست. چون وزارت راه و شهرسازی در رونوشت و تقلب از این سخن کارشناسی وزیر آموزش و پرورش، در این چند روز تصمیم به تعطیلی خیلی از پروژه‌های جاده‌ای و ریلی گرفته و می‌خواهد بعد از مداقه‌های نهایی، جاده‌های مال‌رو را به عنوان نتیجه غایی احداث کند. وزیر محترم در پاسخ به علت این مساله، شرایط اقلیمی را به عنوان دلیل اعلام کرد. همچنین وی اعلام کرد که با هماهنگی وزارت اقتصاد، در نظر دارند تا شرایطی پیش‌بینی کنند که در صورت درخواست زوج‌های جوان، کپر متناسب با اقلیم، به ازای وام ازدواج، قابل درخواست باشد.
انگار مثلاً ما هم نمی‌دانیم که از روی چشم و هم‌چشمی، این کار را کرده‌اند! در حالی که نمی‌دانند واقعاً مدارس کانکسی بحران نبودند و فقط و فقط به خاطر شرایط اقلیمی باید کانکسی باشند. جاده و خانه، مدرسه نیست که!
پایان پیام
نویسنده: میررضا نگهبان الوار
