بدو بیا کمک کن باتری پیدا کنیم
وقتی تازه مردم یادتان میافتد
گاه‌گاهی خبر در خانه‌هایمان خودبه‌خود پخش می‌شود. مثلاً کلید چراغ را که می‌زنید، روشن نمی‌شود. یا مثلاً برای کنترل مشکل قطعی وای‌فای خانه، از اتاق بیرون می‌زنید و خانواده را در حال تلاش برای پیدا کردن چراغ شارژی پیدا می‌کنید. مادرتان می‌گوید: «اوه، چقدر دیر برگشتی! کی رسیدی که لباس عوض کردی؟! بدو بیا کمک کن باتری پیدا کنیم.» و شما در پاسخ می‌گویید: «از کجا دیر برگشتم؟» می‌گویند: «مگر نرفته بودی بیرون؟» و شما متوجه می‌شوید که حدود ۹ ساعت در خانه بودید و کسی متوجه حضورتان نبوده است.
عده کثیری از دولتمردان خانه‌مان ایران هم متوجه نیستند و نمی‌دانند عده‌ای ماه‌ها و سال‌ها زیر سبیلشان در خانه‌اند و هر کاری می‌کنند تا بی‌حاشیه سرشان در کار خودشان باشد. ولی وقتی مصیبتی در خانه رخ می‌دهد، همه یادشان میافتد که اول از آن‌ها کمک بخواهند.
بگذارید سخنم را واضح تر بنویسم. حالا که پویش دو درجه کمتر در جریان است و دست دولت به سمت ما دراز شده است؛ باید از دولت پرسید آیا اصلاً متوجه بوده است که ما هم این‌جا هستیم یا حالا که ناترازی برق و گاز امانشان را بریده است، یادشان افتاده است که مشترکینی به اسم مردم دارند؟
اصلاً برای سنجش درجه دمای صحیح تولیدی بخاری چه‌کار باید بکنیم؟ دو درجه سردتر دقیقاً یعنی چقدر؟ شعله بخاری را از خیلی زیاد به زیاد یا متوسط عوض کنیم؟ یا حرفشان فقط با همان‌هایی است که سیستم گرمایششان ترموستات دارد؟ اصلاً می‌دانند خانه ما چه شکلی است و چگونه گرم می‌شود؟ شب را چگونه صبح می‌کنیم؟ نه که نمی‌دانند.
عقل سلیم می‌گوید مسابقه‌ای بگذارند با این شرح که هرکسی زودتر در خانه‌اش یخ بزند، یک ساعت کمتر برقشان برود و خانواده‌ای که بیشترین مصرف را دارد، جدول قطعی برقشان اعلام نشود و قطعی‌شان کاملاً به‌صورت تصادفی انجام شود. مثل شرط چک‌زدنی که زمان خاصی ندارد و هر لحظه امکان دریافت آن را دارید.
آن وقت مردم تا ۲ کلوین را هم در خانه تحمل می‌کنند. نمی‌خواهم غر بزنم، همانطور که دودکش درآوردیم و همانطور که در کنار نگه‌داری دبه‌های پر از آب در خانه، پاوربانک‌های شارژشده هم به لیست لوازم منزل اضافه شده است؛ قطعی گاز هم ترسی ندارد و با پیک نیک کارمان راه میافتد. اما گاز واقعا عددی نیست؛ به راحتی حتی می‌شد پویش «دو کاپشن بیشتر» راه بیندازند تا چند درجه دما کم شود.
بدو بیا کمک کن باتری پیدا کنیم
حالا که از عملکرد دولت راضی هستم، فکر می‌کنم بابت قطعی برق هم کلاً کمی بی‌انصافی کرده‌ایم؛ چراکه همانطور که همیشه قرار بوده ما در سطح کشورهای مدرن جهان باشیم، واقعا هم از جهاتی خوش‌بینانه، به سطح چندین پایتخت معروف دنیا رسیده‌ایم. داکا، هراره، مونروویا، کیتو، آبوجا، جوبا، کابل و کاراکاس جزو پایتخت‌هایی هستند که در آن‌ها قطعی برق منظم در همین چند ماه گذشته وجود داشته است.
البته این رشد چشمگیر در نتیجه‌ی پویش «دو ساعت برق کمتر» در چند ماه گذشته بوده است. همین است که فرق دارد چه کسی در پاستور باشد. تا یادم نرفته است از تمام دست‌اندرکاران نیرو، انرژی و نفت پیشین و فعلی کشور بابت این پیشرفت‌ها بسیار سپاسگزاریم. امید است به حول و قوه الهی، در تابستان روبه‌رو با بی‌آبی در صدر جدول پایتخت های خفن دنیا برویم و با پویش «دو دوش کمتر»، باکلاس‌تر هم به نظر بیاییم.
پایان پیام
نویسنده: میررضا نگهبان الوار
برق نداریم در عوض به فکر واردات اتوبوس برقی هستیم
