حفاظت مشارکتی راهی برای نجات هیرکانی
به گزارش گلونی نشست بررسی ابعاد حقوقی و آثار محیط زیستی تبصره ۱ ماده ۳۶ برنامه هفتم توسعه (برداشت درختان شکسته و افتاده) با حضور دکتر یاریس مجنونیان، عضو هیئت علمی دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران و دکتر محمد عواطفی، عضو هیئت علمی دانشکده منابع طبیعی دانشگاه تهران در تهران برگزار شد.
یونس خسروبیگی، دانشجوی حقوق و کنشگر محیط زیست دبیر این نشست بود.
سخنان داریوش احمدی‌پور:
فعالیت حفاظتی در دل جنگل‌های هیرکانی
«داریوش احمدی‌پور»، کنشگر محیط زیست و فعال حوزه منابع طبیعی، در نشست بررسی ابعاد حقوقی و آثار محیط زیستی تبصره ۱ ماده ۳۶ برنامه هفتم توسعه، از تجربه خود در زمینه حفاظت از جنگل‌های هیرکانی گفت. وی که بیش از ده سال در زادگاه خود در مازندران فعالیت می‌کند، تأکید کرد: «منطقه‌ای که در آن کار می‌کنم، نمونه‌ای از ضرورت حفاظت مشارکتی است؛ جایی که جوامع بومی به تدریج اهمیت حفاظت از جنگل و حیات‌وحش را درک کرده‌اند.»
اثرات مخرب جاده‌کشی‌های غیرضروری
احمدی‌پور با انتقاد از جاده‌کشی‌های انجام‌شده در دهه‌های گذشته، گفت: «جاده‌هایی که در ارتفاعات ۱۰۰۰ تا ۱۵۰۰ متری احداث شده‌اند، اغلب در مناطق پرشیب و حساس جنگلی ساخته شده‌اند و پیامدهایی مانند رانش زمین، تخریب زیستگاه و افزایش قاچاق چوب را به همراه داشته‌اند. بسیاری از این جاده‌ها تنها برای بهره‌برداری از چوب ایجاد شده‌اند و اکنون نیز بازگشایی آن‌ها صرفاً باعث تشدید تخلفات و نابودی جنگل‌ها خواهد شد.»
حفاظت مشارکتی راهی برای نجات هیرکانی
این فعال محیط زیست تأکید کرد: «با آگاهی‌بخشی به جوامع محلی، آن‌ها به مدافعان اصلی جنگل تبدیل شده‌اند. اما اگر دوباره بهره‌برداری از جنگل‌ها آغاز شود، تمامی زحمات ما بی‌اثر خواهد شد. بسیاری از مردم محلی اکنون به این درک رسیده‌اند که جنگل برای آن‌ها ارزش اقتصادی و زیستی بیشتری دارد و نباید صرفاً به چوب محدود شود.»
مشکلات ناشی از بهره‌برداری دوباره
احمدی‌پور در ادامه افزود: «تجربه نشان داده که بهره‌برداری‌های قبلی به کاشت گونه‌های مهاجم و از بین رفتن پوشش طبیعی جنگل منجر شده است. در حال حاضر، بسیاری از درختانی که تحت حفاظت رشد کرده‌اند، به‌تدریج جایگزین درختان تخریب‌شده می‌شوند. اما بازگشت به بهره‌برداری سنتی، این روند احیاء را متوقف خواهد کرد.»
جاده‌های جنگلی؛ عامل قاچاق و تخریب
وی با اشاره به نقش جاده‌ها در افزایش تخلفات گفت: «بازگشایی جاده‌های جنگلی باعث سهولت ورود قاچاقچیان، شکارچیان غیرمجاز و حتی ایجاد آتش‌سوزی‌های انسانی خواهد شد. همچنین، جنگل‌های هیرکانی به دلیل ارتفاع و پوشش انبوه خود، به روش‌های خاموش‌سازی پیشرفته مانند استفاده از بالگرد نیاز دارند، نه جاده‌هایی که خودشان عامل تخریب بیشتر هستند.»
نیاز به نگاه بلندمدت در حفاظت از جنگل‌ها
احمدی‌پور در پایان تأکید کرد: «جنگل‌های ایران سرمایه ملی هستند که باید با دقت بیشتری مدیریت شوند. تنها از طریق حفاظت و مشارکت جوامع محلی می‌توان از تخریب بیشتر جلوگیری کرد. بهره‌برداری‌های غیرعلمی و بی‌رویه تنها منجر به نابودی این میراث طبیعی خواهند شد.»
پایان پیام
دیگر سخنرانی‌های این نشست را اینجا بشنوید و بخوانید
