اگر سانچی ده روز دیگر می‌سوخت
پایگاه خبری گلونی، رضا ساکی: جمله «آنها در موتورخانه زنده هستند» هم در حادثه پلاسکو تکرار شد و هم در حادثه نفتکش سانچی. هر دو بار هم مرجع این خبر و مدرکی برایش مشخص نشد.
در پلاسکو می‌گفتند آنها زنده‌اند و پیامک زده‌اند اما هیچ وقت هیچ موبایلی پیدا نشد که یک نفر از آتش‌نشانان به آن پیامک زده باشد و گفته باشد ما در موتورخانه زنده هستیم. البته بسیاری از حاضران در صحنه می‌دانستند که آتش‌نشانان هنگام انفجار و فروریختن ساختمان در طبقات بوده‌اند اما این شایعه آن قدر با قوت میان مردم پخش شد که به روزنامه‌ها و خبرگزاری‌ها هم کشیده شد.
بسیاری از خانواده‌های آتش‌نشانان با شنیدن همین خبر امیدوار شدند و انتظار کشیدند. مانند خانواده‌های دریانوردان که یقین پیدا کرده بودند که آنها در موتورخانه هستند.
اگر سانچی ده روز دیگر می‌سوخت
عجیب است که در تمام طول آن نه روز کسی به آنها نگفت که منتظر دریانوردان نباشید و همه بر زنده بودن آنان در موتورخانه صحه گذاشتند و در خبرها به آن اشاره کردند در حالی که چینی‌ها از همان روز اول خیلی روشن گفتند کسی در سانچی زنده نمانده است.
نکته در امیدواری ندادن نیست در مدیریت امید است. مسئولان باید بلند باشند که امید را مدیریت کنند و بی‌دلیل بازماندگان را در امیدواری نگه ندارند. بعد از غرق شدن سانچی با خودم فکر می‌کردم اگر سانچی ده روز دیگر می‌سوخت و غرق نمی‌شد آیا مسئولان همچنان سناریوی آنها در موتورخانه زنده هستند را ادامه می‌دادند و خانواده را در برزخ امید بیهوده نگه می‌داشتند؟
یادم هست در همین آتش‌سوزی بزرگ لوس‌آنجلس در ماه گذشته، سخنگوی حادثه در مقابل خبرنگاران گفت: «آتش غیرقابل مهار است و آتش تا سه روز آینده به علت باد در منطقه شدت هم خواهند گرفت.»
او به همین روشنی حرف زد. اما شما هیچگاه چنین حرف شفاف و روشنی از مسئول ایرانی نمی‌شنوید چون اوضاع همیشه تحت کنترل ما هست و همیشه امید واهی وجود دارد.
پایان پیام
