مقاومت کاربران ایرانی و مسئله فیلترینگ

پایگاه خبری گلونی، محمد پورخداداد: همیشه در کشور ما ساده‌ترین راه برای حل معضلات انتخاب می‌شود. ساده‌ترین و کم‌خرج‌ترین. در مواردی هم کلا صورت‌مسئله را پاک می‌کنیم و ریشه مشکل را خشک می‌کنیم.

مثال ساده آن همین محرومیت تیم‌های ورزشی از حضور تماشاگران در استادیوم‌هاست. حکمی که دیگر در هیچ‌جای دنیا اجرا نمی‌شود. یا جلوگیری از ورود بانوان که به گفته مسئولان ورزشی و سیاسی به‌دلیل فضای غیرفرهنگی حاکم در ورزشگاه‌هاست. خیلی ساده و بدون اینکه مسئولان زحمت به خود بدهند و مشکلات را ریشه‌یابی کنند و در جهت رفع آنها گام بردارند، روش محدودکردن را انتخاب می‌کنند و از ورزشگا‌ها را خالی از تماشاگر می‌کنند و بانوان را به مسابقات ورزشی راه نمی‌دهند.

فیلترینگ راه حل نیست

در بقیه موارد نیز به همین صورت برخورد می‌شود. نمونه دیگر آن که این روزها نقل محافل است بحث فیلترینگ است.

فیلترینگ در همه‌جای دنیا انجام می‌شود و شاید کمتر کسی با آزادی مطلق اینترنت موافق باشد. سایت‌های مخرب و مستهجن، پی‌ریزی عملیات تروریستی، تخریب افکار کودکان و کلاهبرداری همگی از طریق اینترنت انجام می‌شود و شرط عقل است که آنها محدود شوند.

اما بستن راه‌های ارتباطی کاربران ایرانی با فضای خارج از کشور هم راه حل مناسبی به نظر نمی‌رسد. واضح است که فضای مجازی از کنترل خارج شده است و روزانه تکنولوژی‌های نوینی به بازار می‌آیند و برخوردهای قهری مانند فیلترینگ دیگر توجیهی ندارند.

باید یک تصمیم تاریخی گرفته شود

مسئولان باید یک تصمیم تاریخی بگیرند. تصمیمی که مقبولیت و کارایی آنها را نزد همه مردم کشور بالا خواهد برد و آن هم اعتماد به مردم است.

اولین مرحله آن رفع انحصار در فضای رسانه‌ایست. چرا باید فضای رسانه‌ای به سمتی برود که به‌طور مثال همگی کاربران مجبور به استفاده از یک پیام‌رسان مشخص باشند؟

نتیجه این عملکرد را وقتی می‌بینیم که بعد از این همه اعمال محدودیت در فضای مجازی باز هم وزیر ارتباطات از مقاومت کاربران ایرانی در مقابل آن صحبت می‌کند و از خطری که این فیلترینگ گسترده بنیاد خانواده و پس از آن امنیت ملی را تهدید می‌کند.

ایجاد فضای مناسب برای بروز خلاقیت‌ها و هم‌فکری با همه صاحبان اندیشه راه‌گشای مشکلات فعلی کشور است.

اگر شهروندان بدانند که آنها نبز در سرنوشت خود دخیل هستند و از نظر آنها استفاده می‌شود هیچگاه یک پیام‌رسان ناامن خارجی را به نمونه‌های امن و مورد تایید داخلی ترجیح نمی‌دهند.

پایان پیام