علی اصغر سیدآبادی

بعد از دیدن شهر سوخته راهی روستای قلعه نو شدیم، روستایی با معماری سنتی. تا بلندترین نقطه روستا رفتیم. آن‌جا خانم مهربانی چایی و نان سیستانی تازه می‌دهد و از آن بالا بخشی از دشت هامون و‌ معماری روستا پیدا بود و دریاچه‌ای کوچک که به آن چاه نیمه می‌گفتند.

وقتی به تالاب لیپار یا به قولی دریاچه صورتی رسیدیم شب شده بود و نمی‌شد آن‌جا را دید.

برای رفتن به زاهدان دو انتخاب داشتیم، جاده نیک‌شهر که دو ساعتی کوتاه‌تر بود، اما برای ما تکراری و جاده سرباز که به رغم طولانی بودن، زیبا بود و مهم‌تر از آن جذابیت ویژه‌ای برای کیان داشت: تمساح‌های پوزه کوتاه یا گاندو!

علی‌اصغر سیدآبادی (نویسنده و شاعر) در این ایام یادداشت‌هایی از سفرهای نوروزی خود منتشر می‌کتد.