کتاب طنز

آن‌چه در نگاه ادیبان ناخوشایند است و نادرست، استفاده از دستور زبان‌های دیگر در دستور زبان فارسی است.

ما نه برگ جریمه داریم نه مجوزِ جریمه کردن، اما اجازه‌ی خندیدن داریم و این برای شما خوب نیست جناب سروان! اِعمالِ قانون را صرف نکنید.

اگر خیال کرده‌اید مشکل من نوشتن «مریزاد» با «ضاد» است، خیال باطل کرده‌اید! دست مریزاد یا پس مریضاد؟

قرار نیست هر وقت کسی غلطِ ما را در گفتار یا نوشتارمان می‌گیرد، بلافاصله بگوییم غلط مصطلح است.

رقیب در هر دوی این ابیات همان مراقب است و ربطی به رقیبِ توی ذهن شما ندارد.

می‌نویسیم «دستگاه‌های مختلف موسیقی» به جای دستگاه‌های «گوناگون» موسیقی. فرق مختلف با گوناگون را بیاموزید.

نکته است که این «مریز» هیچ ربطی به مرض و مریض ندارد. کج‌دار‌ و‌ مریز یا مریض؟

در همین بازار آشفته، بعضی‌ دیگر دوست دارند کلاً فاتحه‌ی «واو معدوله» را بخوانند و اصرار دارند به جای خواب و خواهر و خویش و خواندن و خواهش و خواستن، بنویسند خاب و خاهر و خیش و خاندن و خاهش و خاستن.