ما شجریان را زندگی می‌کنیم. کسی که بسیاری از ما با هنر و صدای او بزرگ شده‌ایم و زندگی کرده‌ایم.
پایگاه خبری گلونی، رضا ساکی: هنر شجریان هنری موزه‌ای نیست، فانتزی نیست، مال روی طاقچه و توی کمد نیست، پز نیست، ادا نیست، عتیقه نیست…
هنر و صدای شجریان خود زندگی است. ما شجریان را زندگی کرده‌ایم، می‌کنیم و خواهیم کرد.
شنیدن صدای شجریان کار هر روزه‌ی ماست. در غم‌ها و شادی‌ها، در سختی‌ها و گشایش‌ها. هنر و صدای شجریان رزق روح بسیاری از ماست.
نباشد، زندگی چیزی کم دارد. مثل صدای بنان و دیلمان‌اش که اگر نباشد، زندگی‌ها چیزی کم دارند.
یکم مهر روز تولد آقای شجریان است. خسرو آواز ایرانی. کسی که بسیاری از ما با هنر و صدای او بزرگ شده‌ایم و زندگی کرده‌ایم.
می‌دانیم کدام آواز برای کدام شرایط مناسب است و کدام تصنیف حال‌مان را خوب می‌کند و کدام آواز خراب‌ترمان می‌کند و کدام تصنیف دیوانه‌مان.
مثلا آلبوم «آهنگ وفا» جان می‌دهد برای جاده‌ای کوهستانی در لرستان، «همایون مثنوی» برای شبی در کلاردشت روی ایوان، «درخیال» برای غروبی تنگ و تنها، «آرام جان» برای خلوتی خودمانی، «آستان جانان» برای خیابان‌گردی‌های بعد از مشکاتیان، «نوا و مرکب‌خوانی» برای پرت شدن به کودکی و…
اما چرا چند نسل شجریان را زندگی کرده‌اند و بی‌تعارف دیگران را زندگی نکردند یا کمتر زندگی کردند؟
ما شجریان را زندگی می‌کنیم
مشخص است چون شجریان چند وجهی، شامل شجریان خواننده، شجریان خطاط، شجریان سازنده‌ی ساز، شجریان قاری، شجریان نوازنده، شجریان روشنفکر، شجریان منتقد، شجریان خاک پای مردم ایران، شجریان شعرشناس و … همراه با زندگی مردم و تحولات اجتماعی جلو آمده است و و اصلا همین نکته است که هنر و صدای او را تاریخ مصرف‌دار و لوکس نکرد و آلبوم‌های شجریان چه در دوره‌ی صفحه، چه در دوره‌ی کاست، چه در دوره‌ی سی‌دی و چه در دوره‌ی دی‌وی‌دی ویترینی نشد و همیشه جایشان در دستگاه‌های پخش صوت بوده و هست. این گونه است که ما با شجریان زندگی نمی‌کنیم؛ شجریان را زندگی می‌کنیم.
پایان پیام
