به گزارش پایگاه خبری گلونی، در شماره ۱۷۶ روزنامه وقایع‌تهرانیه شعری از دکتر اسماعیل امینی منتشر شده است که می‌خوانید:
هرکسی رئیس می‌شه تو دفترش برو بیاس
اونی که رئیس شده خوشحاله چون جاش اون بالاس
گاهی یادش می‌ره بالاتر از اون خدایی هست
غرق بازی شده و خوشحاله و شنگول و مست
چسبیده به صندلی و دل ازش نمی‌کنه
می‌شینه رو صندلی، لم می‌ده لبخند می‌زنه
دوس داره شیش هفت نفر واسه‌ش خبرچینی کنن
چشم و گوشش رو پُر از غیبت و بدبینی کنن
همگی مشغول تهمت زدن و زیرآب زنی
غیبت و دروغ و بی‌حیایی و بددهنی
این یکی بهش بگه: عبد و عبید و نوکرم
اون یکی بهش بگه: من از فلانی بهترم
این یکی بگه: فلانی گفت رئیس، بی‌سواده
به همه گفته: رئیس از دماغ فیل افتاده
آخ! رئیس! فلانی اخراج بشه خیلی خوب می‌شه
منو جاش بذاری من نوکرتم تا همیشه
**
کاش رئیس اصلا از این حرفای خام گول نخوره
کاش دهن بین نباشه، نونِ کسی رو نَبُره
بزنه تو دهنِ خبرچین‌های بد دهن
اونا که زیرآب زن و اهل دروغن ابلهن
اونا که توکل و امیدشون به رئیساس
نمی‌دونن مگه روزی همه دست خداس؟
روزی همه، من و تو حتی روزی رئیس
آی خبرچین! این‌و تو کلّۀ پوکت بنویس
نه تو نه آشناها و پارتی‌ها و رابطه‌هات
نه تمومِ آدمای دُم کُلُفت و گُنده لات
هیچ کاری هیچ کاری از دست شما برنمی‌آد
واسه آدم، نه شماها که باید خدا بخواد
آره اون خدایی که روزی ما دست اونه
همه چیزو می‌دونه باز با همه مهربونه
بهترین معلمه تو بهترین کلاس درس
آی خبرچین! آی رئیس! گوش کن و از خدا بترس
پایان پیام
