پایگاه خبری گلونی، رضا ساکی: «خارش هفت ماهه» عنوان تئاتری است به نویسندگی و کارگردانی «مریم مالمیر» که این روزها در پلاتوی دراما اجرا می‌شود. قصه این نمایش درباره رابطه و خیانت است. آن چه که در آغاز قصه می‌بینیم این است که رابطه نیما با شمیم به بن‌بست رسیده است اما با مریم دوست شمیم رابطه‌ای تازه آغاز کرده است. البته این روایت نیماست که رابطه با شمیم را پایان‌یافته تلقی کرده است و چون آن را تمام شده می‌داند به مریم علاقه‌مند می‌شود. در روایت زنانه اما هم مریم و هم شمیم این رابطه را خیانت می‌دانند.
قصه یک روایتی ذهنی دارد که اغلب مریم راوی آن است و یک روایت عینی دارد که در پایان برداشتی نسلی از رابطه و مفهوم خیانت ارائه می‌شود که با برداشت‌های دیگر مسلط در جامعه و نسل‌های پیشین فرق دارد. در این روایت شمیم پایان رابطه با نیما را پذیرفته و مشکلی با بقیه آن ندارد. نکته مهم در نمایش نه برداشت نسلی و متفاوت و نه مفهوم خیانت است. اینجا هم دو زن و هم نیما به یک اندازه مقصرند اما چیزی که در ابتدا رابطه نیما و شمیم را دچار مشکل کرده است حرف نزدن است. یعنی دل‌ندادن و گفت‌وگو نکردن. چیزی که هر بار نیما با فرار شمیم از موقعیت می‌گوید: «باید با هم حرف بزنیم.» آنها نه برای ادامه رابطه قادر به حرف زدن با هم بودند و نه برای پایان رابطه راهی برای حرف زدن می‌یابند. قصه نیما و مریم هم از همین جا شروع می‌شود، یعنی آنها هم نمی‌توانند با هم حرف بزنند.
قصه نیما، مریم و شمیم و نیما و مریم و نیما و شمیم هر کدام روایتی تراژیک دارد اما وقتی که این سه ضلع در یک جا جمع می‌شود تراژدی بدل به کمدی می‌شود و رفتار نیما برای فرار از موقیعت توامان تراژیک و کمیک، لحظه‌های خنده‌داری ایجاد می‌کند.
پایان پیام
