درد بلوط‌‌های قلب زاگرس را ببینید
درد بلوط‌‌های قلب زاگرس را ببینید – هیج‌گاه با مخفی کردن و بیان نکردن نمی‌شود برای مشکلات محیط زیستی قلب زاگرس راه حل پیدا کرد.
به گزارش پایگاه خبری گلونی، فیلم مستند «همین زخم‌هایی که نشمرده‌ایم» به نویسندگی، پژوهش، کارگردانی و تهیه‌کنندگی مریم‌سادات مومن‌زاده از شبکه اول سیما پخش شد. این مستند محصول سال ۹۴ است و بعد از پخش شدن بازتاب گسترده‌ای میان دوست‌داران محیط زیست ایران و لرستان داشت. البته این مستند تلویزیونی نقدهایی را هم در پی داشت و عده‌ای نشان دادن مصائب محیط زیست لرستان را صلاح ندانستند.
این فیلم مستند، تخریب جنگل‌ها را در نقاط مختلف لرستان به تصویر کشیده است. روستاییان و اهالی مجاور جنگل‌ها با بریدن درختان جنگلی، زمین کشاورزی درست می‌کنند و یا از چوب این درختان برای تهیه ذغال استفاده می‌کنند. تخریب انسانی جنگل‌ها تبدیل به بزرگترین معضل محیط زیست شده است. هرچند که با این کار غیرقانونی بوسیله نهادهای مربوط مانند سازمان محیط زیست مبارزه هم شده و می‌شود، ولی حجم گسترده و پراکندگی آن کار را سخت کرده است. گوشه‌ی دیگری از این فیلم مستند به این مسئله پرداخته بود که جنگل‌نشینان و روستاییان گاهی به ناچار دست به این کار می‌زنند.
بعد از نمایش این فیلم مستند گروهی از فعالان اجتماعی و سمن‌های محیط زیستی معتقدند که سازندگان این فیلم در مورد استان و مردم این دیار سیاه‌نمایی کرده‌اند و اعتراض می‌کنند که اگر مشکلی هم وجود دارد نباید به صورت بی‌پرده و در سطح کشوری به آن پرداخت. شناخت مشکل اولین راه برای حل مشکل است. تا عمیق و به صورت موشکافانه معضلی تشریح نشود، تلاش برای رفع آن یا به جایی نمی‌رسد و یا مقطعی و زودگذر خواهد بود.
همان طور که در این مستند نشان داده می‌شود، دلیل روستاییان مجاور جنگل‌ها برای بریدن درختان و به جای آن کاشتن هندوانه و لوبیا، به جز مشکلات اقتصادی چیز دیگری نیست. یا اگر در فصل سرما با بریدن درختان از آن برای سوخت زمستان خود استفاده می‌کنند فقط به دلیل در دسترس نبودن سوخت‌های دیگر مانند گاز است. نمی‌شود بدون تامین سوخت زمستانی یک کوه‌نشین به او دستور بدهیم که درختان را قطع نکند. و یا انتقال آب رودخانه با پمپ به زمین‌های کشاورزی تنها راهی است که یک کشاورز برای آبیاری زمین کشاورزی خود و تامین معاش خانواده خود دارد.
آیا نشان دادن مشکلات سیاه‌نمایی محسوب می‌شود و سرپوش گذاشتن به روی نارسایی‌ها دردی از هزاران درد محیط زیست استان درمان می‌کند؟ آیا با نشان دادن مشکلات، خدمات گروه‌های مردم‌نهاد زیر سوال می‌رود که چنین برآشفته می‌شوند؟
واقعیت تلخ محیط زیست لرستان به عنوان قلب زاگرس این است که به شدت در حال تخریب است و هیچ تلاشی هم برای جلوگیری و یا کاستن از شدن این تخریب به صورت جدی و دائمی انجام نمی‌شود. مسئولان در خواب هستند و فقط زمانی بیدار می‌شوند که تلنگر سختی به آنها زده شود. ساخت فیلم‌های مستند و نمایش گسترده آن در سطح کشوری نه تنها کار غلطی نیست بلکه باعث می‌شود مدیران دولتی به خود بیایند.
به هیچ‌وجه نمی‌شود منکر تلاش‌های بی‌مزد و منت گروه‌های حامی محیط زیست شد. فعالیت‌های این سمن‌ها می‌تواند در آموزش مردمی و حتی فعالیت‌های عملی بسیار مفید باشد. ولی برطرف کردن مصیبت‌های محیط زیست لرستان ابتدا با روشن شدن عمق تخریب‌ها و پیدا کردن عوامل و دلایل به وجود آمدن آن و در مرحله بعد هماهنگی تمامی نهادهای مردمی و دولتی که مستقیم و یا غیر مستقیم در حفظ جنگل‌ها و محیط زیست دخیل هستند امکان‌پذیر است.
تنگ‌نظری باعث می‌شود فعالیتی مورد قبول ما باشد که از کانال ما عبور کرده باشد و در غیر این‌صورت به تخریب آن می‌پردازیم و شروع به برچسب زدن می‌کنیم و چه برچسبی رایج‌تر و عوام‌فریبانه‌تر از «سیاه‌نمایی».
این مستند را در کانال رسمی آپارات گلونی ببینید.
پایان پیام
کد خبر : 11936 ساعت خبر : 1:33 ب.ظ