رسانه‌های نو، مسیر رسانه‌های کاغذی را تغییر دادند. خبر جایی در رسانه کاغذی ندارد. زمانی که خبر از یک رسانه گرفته می‌شود، نظر باید جایگزین شود.
به گزارش پایگاه خبری گلونی، سیدفرید قاسمی در جشن انتشار فصلنامه پریسک زاگرس گفت: ما در سال ۱۳۵۷ جمعیت ۳۶ میلیونی داشتیم. در آن سال کشور ۱۷۵ هزار دانشجو داشت، شمارگان روزنامه‌ها و مجله‌ها مشخص است که به چه میزان بود. امروز جمعیتی حدود ۸۰ میلیون نفر داریم و از این ۸۰ میلیون نفر بیش از پنج میلیون نفر دانشجو داریم، ولی عدد تیراژ، عدد شمارگان روزنامه‌ها و مجله‌های کشور، عدد بسیار شرم‌آوری است.
مسیر رسانه‌نگاری در کشور و به‌طور کلی در دنیا تغییر کرده است؛ رسانه‌های نو، مسیر رسانه‌های کاغذی را تغییر دادند. خبر جایی در رسانه کاغذی ندارد. زمانی که خبر از یک رسانه گرفته می‌شود، نظر باید جایگزین شود، نظر هم بستگی به نوع رسانه کاغذی دارد؛ شیوه بیان نظر در روزنامه، هفته‌نامه، ماهنامه، فصلنامه و سالنامه متفاوت است. فاصله انتشار، شیوه توزیع، گستره توزیع، وسعت موضوع و شکل عرضه، نظریه‌پردازی را در ادواری‌های کاغذی متفاوت می‌کند.
درباره افتراق‌ها بسیار می‌توان سخن گفت، ولی اگر بخواهیم بر سر یک اشتراک توافق نظر داشته باشیم، این است که نظر باید مجال بروز و ظهور داشته باشد، با خط قرمزهای شناور، خودسانسوری و لکنت نمی‌توان نظر داد. باید فضایی برای نظریه‌پردازی وجود داشته باشد. دلسوزی کارشناسانه، امروز تعبیر و تفسیر سیاسی می‌شود. کارشناسان دغدغه‌های کلان‌تری دارند نسبت به سیاست. افق و چشم‌اندازی که کارشناسان هر حوزه می‌بینند، متفاوت با سیاستمداران است. هیچ کارشناسی به این درآمیختگی تن نمی‌دهد، چون دچار روزمرگی می‌شود.
پایان پیام
