پایگاه خبری گلونی، معین بادپا: در خبرها آمده است که چهار قطعه سهره طلایی در دامان طبیعت تویسرکان رهاسازی شدند. واقعاً از قاچاقچیان پرندگان و این زنده‌گیران عزیز باید تقدیر و تشکر کرد. خدمتی که اون‌ها دارن می‌کنن رو خیلی‌ها الان انجام نمی‌دن. اگرچه خیلی‌هاتون می‌دونید ولی برای عزیزان اندک شماری که اطلاع ندارند عرض می‌کنم.
اول از همه اینکه این دوستان بهانه‌ای هستند برای اشتغال خودشون و دیگران. یعنی این دوستان اگه نباشند بخشی از وقت و و انرژی محیط زیست در جای دیگه‌ای صرف می‌شه که می‌تونه بیش از حد لازم به محیط زیست سود برسونه. فرض بفرمایید الان سازمان محیط زیست و مأموران زحمتکش اون، هزار تا کار و سختی و مشغله دارند با اون نیروی کم، بعد باید مراقب یک عده هم باشن که یک وقت می‌رن طبیعت چهار تا پرنده از دامان طبیعت برندارند بگذارند توی جیب لباسشون بیارن بیرون. تازه دنبالشون کنند، بعد بگیرنشون، بعد پرنده‌ها رو در طبیعت آزاد کنند.
ضمن اینکه من مطمئن هستم خیلی‌ها اصلاً نمیدونن اون پرنده‌ای که برمی‌دارن چیه. یعنی عادت دارن مثلاً پرنده بردارن. همین که از دیدشون یک پرنده باشه کافیه. البته اون‌هایی که می‌خرن هم اغلب نمیدونن چی می‌خرن. یعنی اون‌ها هم همین که صرفاً پرنده باشه واسه‌شون کافیه. چون گاهی اوقات پرندگانی رو آدم در قفس می‌بینه در سطح شهر، در برخی از مغازه‌ها تعجب می‌کنه. یعنی این پرنده باید توی قفس برای صاحب قلابیش همه کار بکنه. بعد پرنده رو هرچی که هست، بعد از چند ماه که واسه‌اش نمی‌خونه یا کارهای محیرالعقول انجام نمی‌ده، دق می‌کنه، صاحبش می‌گه برای من نمی‌خواند. خب اسم اون پرنده رو تو اصلاً می‌دونستی.
تشکر دوم این هست که اون‌ها رو زنده گرفتند. یعنی یک عده داریم با پرنده کشته حال می‌کنن. باز اینها پرنده رو حداقل زنده می‌گیرن. البته معلوم نیست چند تا رو کشتند تا بتونن این چند تا رو زنده به تور بندازند. به هر حال لطفاً بدونید هر چیزی که طبیعت هست دلیل نداره بردارید ببرید. شما اگه پول هم پیدا کنید احتمالاً می‌گید برای خودتون هست. حالا این بار زنده گرفتید ولی دیگه تکرار نکنید.
این روایت را با صدای معین بادپا بشنوید:
پخش از رادیو جوان
برنامه پی‌نوشت
پایان پیام
