پایگاه خبری گلونی، حامد مهربانی: فیلم «بمب، یک عاشقانه» اگر یک کمدی خوب نباشد، حداقل یک فیلم سرگرم‌کننده و مخاطب‌پسند است. به خصوص با این تبِ نوستالژی‌باز امروزمان که هر چیزی که نشانه‌ای از گذشته داشته باشد مورد پسند قرار می‌گیرد. و در این ارتباط، بین «اخراجی‌ها» و «نهنگ عنبر» فرقی نمی‌گذارد و حال خودش را می‌برد. این فیلم کلی از این نشانه‌های دهه شصتی دارد.
به نظرم کارگردانی فیلم، خیلی محافظه‌کارانه یا به قول یکی از دوستانم ترسو است. بیشتر نماها بسته است و کمتر تصویری با نمای باز دیده می‌شود. بر خلاف فیلم ماجرای نیم‌روز که تقریبا سوژه هردویشان در یک مقطع زمانی رخ می‌دهد.
ولی سوژه فیلم خوب بود. ابتکار جالبی بوده که از بمباران‌های سال ۶۰ یک عاشقانه خلق شود. ترکیب کامل یک طنز تلخ یا به قول استاد خرمشاهی؛ «طنز و تراژدی».
به نظرم با اینکه در این فیلم، معادیِ فیلمنامه‌نویس یا بازیگر بهتر از معادیِ کارگردان است، با این حال، از بازیگران خردسال فیلم به خوبی بازی گرفته است که خود این از نقاط قوت کارگردانی‌اش محسوب می‌شود. فیلم خالی از پیام‌های سیاسی-اجتماعی هم نیست و پیش‌بینی می‌کنم در زمان اکران با مشکلاتی مواجه شود. که ان‌شاالله نشود، دیدن این فیلم خوب است!
بمب؛ یک عاشقانه
کارگردان: پیمان معادی
تهیه کننده: مانی حقیقی
سال ساخت:۱۳۹۶
بازیگران:
لیلا حاتمی
پیمان معادی
ارشیا عبداللهی
حبیب رضایی
سیامک انصاری
سیامک صفری
پبمان معادی با اشاره به ریشه فیلم در خاطرات دوران کودکی‌اش اظهار داشت: یادم است از کودکی ما را در صف قرار می‌دادند و هر روز صبح ما با مرگ بر آمریکا گفتن شروع می‌شد. این میزان از خشونت واقعا عجیب بود. او در این نشست با اشاره به تجربیاتش در سینما گفت: پنج فیلمی که در خارج از ایران کار کردم، به من کمک کرد تا نظم و دیسیپلین به‌دست بیاورم و بتوانم یک بیگ پروداکشن را اداره کنم.
پایان پیام
