کسانی که این برساخته‌ها و ترکیب‌سازی را به ما می‌گویند و سعی می‌کنند ما هم بدون اینکه از فیلتر عقلی‌مان عبور دهیم تکرار کنیم، بیشتر به دنبال ایستگاه‌های بعدی هستند، ایستگاه‌هایی که آن‌ها را به مقصد می‌رساند و ما را به بیراهه خواهد برد.
به گزارش پایگاه خبری گلونی، سیدفرید قاسمی، استاد روزنامه‌نگاری، در مراسم جشن سالگرد فصل‌نامه پریسک که در فرهنگسرای ارسباران برگزار شد ضمن تشکر از آقای سوری به منظور انتشار مجله پریسک زاگرس اظهار داشت: در گذشته یکی از دوستان به بنده تلفن زد و فرمود سردبیرمان تاکید دارند که شما یک یادداشت برای ویژه‌نامه با موضوع اقوام ایرانی بنویسید، اما بنده پاسخ دادم برای چنین موضوع ویژه‌ای یادداشت نمی‌نویسم، زیرا در این ترکیب نادرست، نفاق نهفته است، ایشان اشاره کردند ما باید به‌جای اقوام ایرانی چی بنویسیم و بنده هم گفتم بگویید ملت ایران یا مردم ایران.
وی بیان کرد: بیگانه‌ها به دنبال شقه‌سازی ما هستند؛ حالا گاهی در دیار ما که همه ما برادریم، نه زبانمان ملاک تفکیک است و نه پاره‌فرهنگ‌هایی که هر گوشه از جای جای دیارمان دارد، گاهی ما می‌بینیم این تقلیل پیدا می‌کند به اینکه مثلا این شهری است، آن روستایی است. همه ما روستایی هستیم و به روستایی‌بودنمان افتخار می‌کنیم، مهاجرت اجداد ما به شهر، تقدم و تأخر دارد. یک عده‌ای نیاکانشان دوره صفویه به شهر آمدند، یک عده‌ای افشاریه، گروهی زندیه، جمعی قاجاریه، شماری دوره پهلوی و بعضی هم در این دوره متأخر، دوره جمهوری اسلامی به شهر آمده‌اند.
این روزنامه‌نگار با اشاره به اینکه این تفکیک‌ها ما را به جایی نمی‌رساند و رشد و توسعه و پیشرفتی نخواهیم داشت، تصریح کرد: ما بیش از هرچیزی باید دقت نظر داشته باشیم، متاسفانه در یکی دو دهه گذشته شما به وسیله بعضی از مترجمان آگاه یا ناآگاه، ترکیب‌هایی در کتاب‌ها و روزنامه‌ها و مجله‌ها می‌بینید؛ مثل ترکیب نادرست ملت‌سازی. ما باید این ترکیب‌هایی که بیگانه‌ها برایمان ساخته‌اند، از فیلتر عقلی خودمان عبور دهیم و ببینیم چقدر این ترکیب‌سازی‌ها به وفاق، همگرایی و همدلی ما کمک می‌کند.
قاسمی اظهار کرد: اگر این ترکیب‌ها به اینکه ما یکپارچه باشیم کمکی نمی‌کند ما باید از نگارش این ترکیب‌ها صرف‌نظر کنیم تا جامعه ما دچار ازهم‌گسیختگی نشود، کسانی که این برساخته‌ها را به ما می‌گویند و سعی می‌کنند ما هم بدون اینکه از فیلتر عقلی‌مان عبور دهیم تکرار کنیم، بیشتر به دنبال ایستگاه‌های بعدی هستند، ایستگاه‌هایی که آن‌ها را به مقصد می‌رساند و ما را به بیراهه خواهد برد.
وی اضافه کرد: این دقت نظرها در نشریات دیارپژوهی، دوچندان باید باشد و کسانی که درباره دیار ما قلم می‌زنند، باید تلاش مضاعفی داشته باشند و ببینند آیا در این برهوت کاغذ، هزینه بالای چاپ، رقابت نابرابر رسانه‌های نو با رسانه‌های کاغذی، نبود و کمبود خواننده، وفور روزافزون بیننده ما در کجا ایستاده‌ایم و چکار می‌کنیم و در چه نقطه‌ای قرار داریم.
این روزنامه‌نگار افزود: ما باید از خودمان بپرسیم که در خدمت همگرایی ملی و همدلی ایرانی هستیم یا خیر، امروز روزگاری است که یک مقوله تصویب می‌شود، یک مقوله دیگر دارد ترویج می‌شود، اهل پژوهش، غافله‌سالارهای شعر، طایفه داستان‌نویس، همه باید به‌طور کلی احزاب فرهنگ و هنر، حافظ این میراث باشند، درواقع پیشینه کهن، آینه است و آینه را باید غبارروبی کرد و نباید آینه را شکست.
به گزارش گلونی، قاسمی یادآور شد: شاخه درخت زمانی ثمر دارد که به ریشه وصل باشد، شاخه‌ای را که از درختی جدا کنید هیچ هویتی نخواهد داشت و حتی هیچ ثمرده‌ای هم نخواهد داشت، ما باید این رشته‌های غنی خودمان را پاسداری کنیم و دقت نظر داشته باشیم، چون واقعیت قضیه این است که امروز نمی‌توانیم روی کار به دستان اداری حساب باز کنیم.
وی گفت: شهر ما، دیار ما، مشغول هستند، بافت‌‌های تاریخی در حال از بین رفتن است و آن را به نام بافت فرسوده اعلام می‌کنند؛ ما بارها گفته‌ایم که این‌ها سفره نان مردم ولایت و دیار ما است ولی کسی هیچ توجهی ندارد، واقعا کسی نیست که از این افراد بپرسد هر چیزی که فرسوده شد، باید از بین برود، برخی از این بناها تاریخی است و فرسوده نیست.
این روزنامه‌نگار خاطرنشان کرد: با فرض اینکه برخی درست بگویند که یک بنا فرسوده است، آیا فرسوده از بین نمی‌رود. مگر کسی که پدرش فرسوده است، پدرش را نابود می‌کند و می‌رود پدر جدید برای خودش می‌آورد، آیا چنین چیزی امکان‌پذیر است و کسی نیست که به این موضوع توجه کند، ما هستیم که باید پاسدار میراث کهن ایران زمین باشیم.
قاسمی ابراز کرد: ما باید نظرگذاری‌هایمان با تفکر باشد و کلان‌نگر باشیم، در اصل به خرده‌بینی‌های فرساینده که هیچ دردی را از ما دوا نمی‌کند نباید نظری داشته باشیم تا بتوانیم میراث درخوری برای آیندگان به‌جا بگذاریم، همانطور که گذشتگان ما این میراث‌ها را برای ما گذاشتند، ما هم موظف به پاسداری از این میراث‌ها هستیم و نظرگذاری ما باید موثر و راهگشا باشد.
وی ادامه داد: باید از آقای سوری تشکر کنیم زیرا ایشان مصیبت‌های طوفان را دریارفته می‌داند، بنده سال‌های زیادی مجله شقایق و مجله لرستان‌پژوهی، یک نفره منتشر می‌کردم، در واقع دفترش کیف دستی‌ام بود، از این کارها انجام دادم تا گرفت‌و‌گیر و مسائلی که بر سر عزیز ما آقای سوری می‌آید کم شود و ما باید از ایشان به خاطر ازخودگذشتگی‌هایی که با قراردادن وقت‌شان به ما می‌دهند در حالی که خانواده هم دارند باید سپاسگزار باشیم.
این روزنامه‌نگار در پایان گفت: امیدواریم همه ایشان را یاری دهند؛ یکی با قلم، دیگری با قدم؛ ما باید قدردان زحمات ایشان باشیم.
انتهای پیام
