عرق سرد در جشنواره فیلم تصویر اکران نشد
فیلم سینمایی عرق سرد به کارگردانی سهیل بیرقی به دلیل مشکلات فنی در جشنواره فیلم تصویر به نمایش درنیامد.
به گزارش پایگاه خبری گلونی، فیلم سینمایی “عرق سرد” که قرار بود امروز جمعه (۴ اسفند) در بخش جشنواره جشنواره‌ها ساعت ۱۸ در جشنواره فیلم تصویر اکران شود، پخش نشد.
یکی از مسئولان فنی جشنواره فیلم تصویر در تالار ناصری خانه هنرمندان، از همان دقایق ابتدایی حضور مخاطبان در سالن نمایش فیلم، بیان کرد که به‌رغم هماهنگی‌های انجام شده با رابط جشنواره فیلم فجر و تهیه‌کننده فیلم عرق سرد، نسخه دی‌سی‌پی به دستمان رسیده‌است اما هنوز کد نمایش تحویل دبیرخانه تصویر سال نشده است و هر زمان که این مشکل برطرف شود، فیلم اکران خواهد شد.
در نهایت بعد از گذشت حدود ۴۰ دقیقه انتظار، مسئول پخش فیلم در تالار ناصری خانه هنرمندان اعلام کرد، به‌دلیل تاخیر پیش‌آمده در دریافت کد نمایش دی‌سی‌پی، حتی اگر کد موردنظر دریافت شود، امکان اکران این فیلم به دلیل تداخل با سئانس بعد وجود نخواهد داشت.
جشنواره فیلم تصویر تا ۲۰ اسفند ۱۳۹۶ ادامه دارد.
به پایگاه خبری گلونی بروید و جدیدترین آلبوم‌ها و تراک‌ها را مشاهده کنید.
عرق سرد در جشنواره فیلم تصویر اکران نشد
عرق سرد حرف تمام شخصیت‌ها را می‌زند و قضاوت را به مخاطب می‌سپارد. اما بدلیل نوع پردازشِ سهیل بیرقی، مخاطبش را کمی به سمتی که می‌خواهد نزدیک می‌کند.
در عرق سرد گستردگی مطالبی وجود دارد که به دلیل تکرار بیش از حد برای مخاطب، دیگر در ذهن مخاطب تبدیل به کلیشه شده است، اما این مطالب باز هم به دل مخاطب می‌نشیند و او را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
فیلم قصه گوی خوبی است و با انتخاب روند مناسب تعریف قصه توانسته تعلیق ها را به درستی جا بیاندازد.
این تعلیق ها در تاثیر گذاری روی مخاطب بسیار تاثیر گذار است و این تعلیق هاست که باعث می‌شود تا بیننده با افروز (باران کوثری) همذات پنداری کند. مهمترین اتفاقی که باید بیافتد نیز همین است.
وقتی داستان اصلی، قهرمانی است که هدفی دارد و می‌خواهد کارهایی بزرگ بکند ولی موانعی سر راهش می‌آید، این تعلیق ها باید ایجاد شود تا مخاطب با قهرمان قصه همراه شود.
وقتی بیننده بتواند با افروز ارتباط برقرار کند می‌تواند رفتار‌های او را درک کند. همه می‌خواهند افروز از کشور خارج شود. اما موانع بر سر راه افروز مانع این کار می‌شوند و حالا مخاطب در حال درک کردن افروز است. حرصشان درآمده و عصبانی شده‌اند، به‌نتیجه نمی‌رسند و می‌خواهند فریاد بزنند و نمی‌توانند.
در انتها افروز با بردن آبروی یاسر انتقام خود را می‌گیرد و آب خنکی بر آتش مخاطبان می‌ریزد. اینجاست که مخاطب می‌تواند راضی و خشنود از سالن سینما خارج شود بدون اینکه خسته شده باشد، در کنار چیزهایی که یاد گرفته و حقایقی که فهمیده به زندگی‌اش ادامه دهد (البته با نگرشی متفاوت نسبت به بعضی مسائل).
پایان پیام
