از چه مسیری به کویر ورزنه برویم؟

از چه مسیری به کویر ورزنه برویم؟

پایگاه خبری گلونی، نوشین ضیایی: سکوتش تو  را غرق در افکارت می‌کند تا از این زمین خاکی فاصله بگیری و فانوسی در آسمان شبش بشوی.

از چه مسیری به کویر ورزنه برویم؟

برای رسیدن به نگین شرق اصفهان، سه راه داشتم:

۱- اصفهان، پل بزرگمهر، سه‌راه پینارت، برسیان،- اژیه و ورزنه ۱۰۵ کیلومتر

۲- اصفهان، خیابان جی، کوهپایه، هرند، قورتان و ورزنه ۱۱۳کیلومتر

۳- کیلومتر۳۰جاده نایین،اصفهان، گردنه ملااحمد،  ورزنه  ۱۴۵کیلومتر

مسیر دوم را به سمت کویر ورزنه انتخاب کردم

از شهر اصفهان به سمت یزد به همراه یار دیرینه‌ام نقشه‌ی اطلس، زمانی در حدود یک ساعت‌ونیم رانندگی کردم.

در مسیر اصلی به راه افتادم حس آرامش کویر آهنگ آرام را می‌طلبید.

ولی هیجان سافاری گاهی باعث می‌شد عقربه‌های کیلومتر شما راز حد مجاز سرعت بالاتر رود. ۳۵کیلومتر رانندگی کردم از سگزی گذشتم روستایی که اسمش همیشه با ذهنم بازی می‌کند.

بعضی علت این نام‌گذاری را آب شور آن منطقه می‌دانند.

عده‌ای می‌گویند به زبان ترکی و براساس فاصله تا محل اصفهان نام‌گذاری شده است، چون دیلمیان در این منطقه سکونت داشته‌اند.

از مسیری به سمت کوهپایه ادامه دادم و با رسیدن به تابلوی هرند سمت راست، وارد فرعی شدم تا هرند کیلومترشمار عدد۱۷را نشان داد. از هر ندبه سمت قورتان رفتم. قلعه‌ای که زمانی برای خودش دژی محکم و برافراشته، از جنس خشت بوده است.

سعی می‌کرد غرورش را زیر پا نگذارد ولی چنان نحیف شده بود که حتی توان نگهداری کبوتران را بر دوش خود نداشت. بازمانده‌ای از دیلمیان.

واردش شدم ۴سکنه بیشتر در داخل قلعه زندگی نمی‌کردند.

پیرزنی با چادرسفید من را همراهی کرد. صورتم را بوسید و در آغوشم کشید.

رو به روی در مسجدی بود به‌نام مسجد پایین که رو به رویش خرابه‌ای با یک در به نام غریب‌خانه، محل استراحت مهمانانی که آشنایی در قلعه نداشتند.

مسجدی دیگر به نام مسجد بالا داشت مربوط به اوایل اسلام، دارای دو محراب بود.

محرابی که در اثر درست تشخیص ندادن قبله ساخته شده بود و بعد از مشخص شدن دقیق محل قبله محراب دوم را در داخل محراب اول ساخته بودند.

حمامی داشت که قابل بازدید نبود.

با بالا رفتن از تپه‌های خاکی به پشت بام برسم. گاهی به کوچه‌ای می‌رسیدم که فقط به اندازه‌ی عبور یک حیوان فضا داشت.

داخل کوچه نرفتم چون بنا هر لحظه خستگیش را از ایستادن‌های بدون ترمیم نشانم می‌داد.

بازگشتم و به سمت کویر ورزنه به راه افتادم. پلی بر رودخانه‌ای که صدای آب روان آن بعد از دیدن قیافه‌ی محزون قلعه، آرامم کرد.

سنگ و آجر و ساروج نشان می‌داد مربوط به زمان صفویه است.

کویر ورزنه

چایی را در کنار رودخانه خوردم یکی از سنت‌هایشان به سرکردن چادر سفید بود، به سمت کویرمسیرم را ادامه دادم.

درخشش خورشید بر ماسه‌هایش با چشمانت بازی می‌کرد. کفش‌ها را درآوردم و روی ماسه‌ها قدم زدم از تپه‌ای بالا رفتم تا به زیپ لاین رسیدم کمربند مخصوص را بستم و در آسمان، معلق بادستانی باز از تپه‌ای به تپه‌ی دیگر به واسطه‌ی طناب بسته شده بین دو تپه سُرخوردم.

سپس سوار بر موتور بر روی شن‌ها با سرعت، هیجان درونم را خالی کردم و به سمت سافاری راه افتادم.

نزدیک غروب بود تا گاوچاه فاصله‌ای نبود. پیرمردی حدود ۶۰،۷۰ ساله که اگراندکی موقعیت و شرایط به او اجازه می‌داد شاید الان اقتصاددان می‌بود. برایم چایی ریخت و در حالی که باهم چایی آتشی می‌خوردیم شروع به آوازخواندن کرد.

گاو کوهان‌دار سیستانی با صدای آواز پیرمردکه می‌خواند دو سه روزه که بوی گل نیومد/صدای چه‌چه بلبل نیومد.

شروع به بالا و پایین رفتن داخل مسیری نمود که به صورت سرازیری برایش ساخته بودند. به کوهانش از زیر شکمش طنابی بسته بود که سر دیگر طناب به چرخ چاه و سطل درون آن بسته می‌شد و به این طریق آب از چاه می‌کشید و زمین‌ها را آبیاری می‌کرد.

شمه‌ی اقتصادیش به او کمک کرده است با بازسازی چاه و خلاقیت آوازخواندن برای به حرکت درآوردن گاوها بازدیدکنندگان زیادی را جذب کند. نه تنها منبع درآمد بود که مانع هدررفتن آب هم می‌شد.

سوار ماشین شدم، درحالی که زمزمه می‌کردم گل سرخُم چرا خوابی و نالی؟ / بیا تقسیم کنیم دردی که داریم. به سمت اصفهان حرکت کردم.

ایران

وقتی به نقشه ایران نگاه کنیم، حدود ۲۰ درصد از مساحت ایران را کویر گرفته است.

یکی از لذت‌بخش‌ترین تفریحات، در فصل پاییز و زمستان کویرگردی است.

به گفته اکثر کسانی که تجربه دارند، شب‌های بیایان و دیدن آسمان پر از ستاره‌های زیبا و چشمک‌زن می‌تواند یکی از رویایی‌ترین سفرهای طول عمرانسان باشد.

با سفر به مناطق مرکزی ایران خواهیم فهمید که زیبایی فقط در جنگل و دریا و مناطق این‌چنینی نیست و دیدن خاک‌های سرد این منطقه و رنگ مخصوص آن، تصاویری زیبا را برای هر بیننده‌ای رقم خواهد زد و او را به وجد می‌آورد.

در این مکان است که‌ می‌توان ستاره‌ها را نورانی دید و به خوبی آن‌ها را شمرد.

اتفاقی که چندسالی است از زندگی شهرنشینی رخت بر بسته است.

پایان پیام