به نظر من بانوان فوتبالیست عزیز باید از بانوان استادیوم رونده یاد بگیرند و گریم شوند و سیبیل بگذارند.
پایگاه خبری گلونی، راضیه حسینی: از وقتی‌که شنیدم بانوان فوتسالیست ایرانی در آسیا قهرمان شدند، هی منتظرم یکی برود آن طبل شادانه را از انبار صداوسیما بردارد بکوبد رویش. ولی هیچ خبری نیست. در حد دست زدن دو انگشتی که زمان ما مد بود هم صدایی نمی‌آید.
طبل بیچاره، از وقتی خبر را شنیده هی منتظر است بکوبندش، ولی ته انبار افتاده و کسی سراغش نیامده است. چشمش به در خشک شد. نوبتی با پرچم کشیک می‌مانند اگر کسی در را باز کرد سریع خودشان را بیندازند وسط. پرچم هم خودش را آماده کرده بود که بر سر در خانه زده شود. ولی آخرین کسی که وارد انباری شد کارمندی بود که دنبال فیلم جومونگ می‌گشت.
هر چه ماندند خبری نشد. ناامید شدند و دست از کشیک دادن برداشتند. الان هر کدام یک‌وری ولو شده‌اند و خروپفشان هواست.
مشکل کجاست؟
به نظر من بانوان فوتبالیست عزیز باید از بانوان استادیوم رونده یاد بگیرند و گریم شوند و سیبیل بگذارند. کاری ندارد، خانم‌هایی را که با گریم مردانه به استادیوم رفته‌اند برای تیم فوتسال بانوان به عنوان گریمور استخدام کنند.
وقتی همه‌ی بانوان فوتسالیست ما با گریم مردانه رفتند و قهرمان شدند، طبل شادانه هم از انتظار بدر آمده و حسابی کوبیده می‌شود. یکی هم بر می‌خیزد و پرچم را بر سر در می‌زند.
فقط باید قبلش تیم حریف را توجیه کنند، بیچاره‌ها یک‌وقت هول نکنند این‌همه سیبیلو وسط زمین چه می‌کنند. باید برایشان توضیح دهیم همانطور که ما روسری سر مربی مرد خارجی می‌کنیم، سیبیل هم وصل ورزشکار زن داخلی می‌کنیم.
تازه این کار را برای کاراته، تکواندو وسایر ورزش‌های بانوان نیز می‌توانیم انجام دهیم. فقط شنا نمی‌شود چون هر چه گریم کرده‌اند بر‌آب می‌رود.
اگر شغل گریمور ورزشکار ایجاد شود از جهات مختلفی منفعت دارد، اولا که اشتغال زایی می‌شود کلی جوان بیکار سر کار می‌روند. دوما بانوان بدون ایجاد کوچکترین انقلابی، راحت در تلویزیون دیده می‌شوند. سوما هم ندارد همین دو تا اندازه‌ی ده تا دلیل می‌ارزد.
به امید دیدار بانوان ورزشکار در تلویزیون حالا با گریم یا، همان با گریم.
پایان پیام
