پایگاه خبری گلونی، راضیه حسینی: چند شب پیش یکی از شبکه‌ها داشت فیلمی در مورد چند سامورایی پخش می‌کرد، بعد از دو سه بار دور زدن در میان پانزده شانزده تا کانال، مورد بهتری جز سامورایی‌ها پیدا نکردم و نشستم پای دیدنش.
بیچاره‌ها بعد از کلی جان کندن و کشتن قاتل سرورشان و جنگ با اژدها و شل و پل شدن، توسط یکی که گویا سرورتر بود کشته شدند! چرا؟
چون که آن سرورتر گفته بود نباید انتقام بگیرند. ولی خاطر نشان کرد، دمتان گرم خیلی زحمت کشیدید برای همین می‌گذارم به شیوه‌ی سامورایی‌ها بمیرید. آن‌ها هم بعد از کلی عذرخواهی بسیار خوشحال شدند و تشکر کردند!
همش فکر می‌کردم یکی می‌پرد وسط و داد می‌زند، دست نگه دارید. یا یکی مثل فردین یکهو می‌آید و نجاتشان می‌دهد و سرور را متوجه اشتباهش می‌کند. ولی فیلم در سکوت تمام شد. حیفِ یک ساعت و نیمی که برای دیدن این سامورایی‌ها هدر دادم. به جایش فیلم هندی دیده بودم بهتر بود.
عذرخواهی ژاپنی
امروز هم که شنیدم یک شرکت راه‌آهن در ژاپن بخاطر اینکه قطارش بیست و پنج ثانیه زودتر حرکت کرده بود از مسافرانش عذرخواهی کرد! با دیدن آن فیلم و این خبر مطمئن شدم که ژاپنی‌ها یک چیزشان می‌شود.
اولا زود رفتن که بد نیست. هر چند ما این حس را تجربه نکردیم نمی‌دانیم بد است یا خوب. ما زیر یک ساعت تاخیر را همان زود رفتن به حساب می‌آوریم.
دوما حالا رفته که رفته فدای سرتان. بیست و پنج ثانیه اندازه‌ی سه تا سوت بلبلی می‌شود، دیگر عذرخواهی ندارد که.
روش ایرانی
در مملکت ما اگر قطاری با چهل پنجاه دقیقه تاخیر برسد، هر کدام از مسافران موقع سوار شدن دعا به جان تمامی بستگان و آشنایان مسوول موردنظر می‌کنند و برای سلامتی خودش و خانواده و جد و آبادش یک صلوات دسته‌جمعی می‌فرستند. تازه اگر دو سه ساعت تاخیر داشت، کمی دلخور می‌شوند و با غرغر سوار می‌شوند، همین. خبری از عذر خواهی هم نیست.
مشکل از سامورایی هاست. زرت و زورت معذرت‌خواهی کردن را از اول آن‌ها شروع کردند. دیگر کاریش نمی‌شود کرد، این ژاپنی‌های بیچاره اینطوری بار آمده‌اند.
خوش‌به‌حال ما که مسولین‌مان از این سوسول بازی‌ها ندارند و جانشان برود عذرخواهی گفتنشان نمی‌آید.
در مملکت ما همین که مسوولین از ما طلبکار نباشند باید روزی هزار بار خدا را شکر کنیم. عذر خواهی پیشکش.
پایان پیام
