پایگاه خبری گلونی، معین بادپا: همراه داشتن برای برخی، حکم اکسیژن را دارد. این‌ها هم دوست دارند همراه دیگران باشند و هم دیگران آنها را همراهی کنند. یعنی اگر جایی، لحظه‌ای، تنها باشند حس پوچی بهشان دست می‌دهد. معتقدند تنها بودن برای آدمیزاد نیست و به همین دلیل سعی می‌کنند، هر جا بروند چند نفری همراه خودشان ببرند.
گاهی اوقات این همراه، جان‌دار است گاهی هم بی‌جان. البته برخی از جانداران از بی‌جان‌ها هم بی‌جان‌ترند. یعنی راه می‌روند، حرکت می‌کنند، می‌نشینند، می‌خورند، اما حرف نمی‌زنند.
در مواقعی، همراه شما پیش شما یک جور است و پیش دیگری، جور دیگری. یعنی ممکن است به جای آنکه چشم شما باشد، نقش گوش نفر سومی را که غایب است بازی کند.
البته برخی معتقدند هیچ کس هیچ وقت تنها نیست. یعنی حتی اگر گوشی‌شان خاموش هم باشد باز یک نفر دارد به حرف آنها گوش می‌دهد. البته آنها می‌گویند اگر در یک پیام‌رسان خارجی باشید دیگر قابل شنود نیست. در واقع یا باید در تلگرام باشید یا باتری را از آن خارج کنید تا تنهایی را تجربه کنید!
سفر با افراد بیش از حد مرتبط
تنها نبودن معیار مشخصی ندارد. یعنی شاید برخی اگر خانوادگی هم برای یک کار اداری و رسمی به آن ور دنیا بروند، باز هم احساس تنهایی کنند. حتی ممکن است یکصد نفر هم همراه خودشان ببرند، اما باز هم آنطور که دوست داشتند، همراه به اندازه کافی نداشته باشند. اما خب هواپیما بیش از این جا نداشت و باید به همین حد همراه داشتن بسنده کنند.
معمولا بین همراه و نفر اصلی و کار اصلی، یک ارتباطی وجود دارد. البته ارتباطش به ما ارتباطی ندارد و به همین دلیل هم ما هیچ وقت متوجه ارتباطات نمی‌شویم.
مثلا رهبر کره شمالی که می‌خواهد به کره جنوبی برود، در لیست همراهانش یک فرد بیش از حد مرتبط وجود دارد. آن هم معاون تربیت بدنی کره شمالی است. اینکه قرار است در این اتفاق که بعد از ۶۵ سال رخ می‌دهد، چه حرف‌هایی زده شود که نیاز به او هست، مشخص نیست.
اما نشان می‌دهد یکی از مشکلات اصلی کره شمالی و کره جنوبی، بحث ورزش و تندرستی است. البته هیچ وقت نباید به ظاهر پست‌ها توجه داشت. شاید معاون تربیت بدنی کره شمالی، با حفظ سمت، پست دیگری هم داشته باشد که آن یکی به این دیدار بیشتر ربط دارد.
پایان پیام
