ایران میتونه از گروه صعود کنه
شاید این بار فوتبال بالهای پروازشو روی شونههای ایران گذاشت تا یوزهای ما خط بطلانی بکشن روی همه حساب کتابها و پیشبینیها.
پایگاه خبری گلونی، میثم کریمی:هنوز ۵ روز به آغاز جام جهانی باقی مونده.
همه جا صحبت از جام جهانیه.
توی یک ماه برگزاری جام شاید همه تفریحات تعطیل بشه و خورد و خوراکمون فقط فوتبال بشه.
همه دارن از حذف ما توی مرحله گروهی میگن.
از مورینیو گرفته تا همه خبرگزاریهای بزرگ دنیا، اما گاهی فوتبال چیزای عجیبی داره.
ما هوادارای تیمهایی که شاید شانسی برای صعود ندارند هم دنیایی داریم برای خودمون.
فرانسه و سنگال
سال ۲۰۰۲ فرانسه در حالی جام جهانی رو شروع کرد که با توجه به نفراتی که داشت کمتر کسی فکر میکرد فرانسه به فینال نرسه.
تیمی که قهرمان جام جهانی ۹۸ و یورو ۲۰۰۰ بود.
این بار هم هانری، ترزگه،ویرا، دسایی، تورام، ژورکائف، پتی،بارتز و در صدر لیست زیدان ترسناک ترین تیم جام رو تشکیل داده بودن.
سنگالی که هیچ کس روشون حساب نمیکرد و شاید اگه قبل بازی با فرانسه واسشون یه باخت ۲ بر ۰ مینوشتی یه تشکر هم ازت میکردن و بازی نمیکردن و میرفتن واسه بازی بعدی.
ایران میتونه از گروه صعود کنه
اما همیشه داستان تورنمنتها از حساب کتابهای قبل تورنمنت جداست.
توی اون بازی سنگال کاملا اتفاقی یه گل زد و فرانسویها نتونستن جبران کنن و همون بازی باعث شد روندی برای سنگال ایجاد بشه که توی اولین حضورش در جام جهانی تا یک چهارم بالا بره و فرانسه هم بدون گل زده جام رو ترک کنه.
شاید اگه ۱۰۰ بار توی سال ۲۰۰۲ فرانسه و سنگال با هم بازی کنن ۹۹ بار فرانسه میبره اما همون یه بار باعث شد هوادارای سنگال با بالهای فوتبال پرواز کنن.
بالهای پرواز فوتبال
خلاصه که همین الان که من و شما نشستیم و داریم با چرتکه تیمهای صعود کننده به دور دوم رو مشخص میکنیم که فلان تیم توی جام جهانی زنگ تفریحه و فلان تیم تا فینال بالا میاد خدای فوتبال داره بهمون میخنده.
پس بهتره که منتظر بمونیم و قضاوت نکنیم .
شاید اون یه بار از صدبار این بار برای ما اتفاق بیفته .
شاید این بار فوتبال بالهای پروازشو روی شونههای ما گذاشت تا یوزهای ما خط بطلانی بکشن روی همه حساب کتابها و پیش بینیها.
بدون در نظر گرفتن واقعیت فوتبالمون و تفاوتهای فاحشی که با فوتبال روز دنیا داریم به امید فوتبالی میشینیم که هرچند انگشت شمار اما گاهی به بزرگانش پشت میکنه تا دل کوچیکترا رو بدست بیاره.
پایان پیام