هفتمین گونه که منقرض می‌شوند: نخبه‌ها.
پایگاه خبری گلونی، راضیه حسینی: این گونه‌ی باهوش اغلب یکی دو تا مدال طلای المپیادیِ کشوری، جهانی دارند و حسابی نابغه‌اند. اکثرا هم بر اثر مطالعه‌ی بسیار، عینکی شده‌اند. این موجوداتِ به‌شدت مفید برای کشور، زمانی‌که از دانشگاه با معدل عالی فارغ‌التحصیل می‌شوند با هزار امید و آرزو، مدرک در یک‌دست و مدال‌ها در دست دیگر می‌روند دنبال کار.
چطور در حال انقراضند؟
ماجرا دقیقا از همین بازار کار شروع می‌شود. نخبه‌ی بیچاره به هر دری می‌زند تا کار مناسب پیدا کند ولی هر جا می‌رود، اول ازش آزمایش ژنتیک می‌گیرند و متاسفانه چون ژن خوب ندارد قبولش نمی‌کنند. به هر سازمانی که وارد می‌شود کلی ژن خوب نشسته‌اند در اتاق‌های کولر دار و مشغول صرف آبمیوه بستنی هستند.
نخبه‌ی بیچاره بعد از مدت‌ها گشتن دنبال کار مناسب و بعد هم مدت‌ها گشتن پی‌ِ کار غیر مناسب، بالاخره یک پراید قسطی می‌خرد و مشغول مسافرکشی می‌شود.
یک روز که میان صفحات مجازی می‌چرخید، عکس دوست المپیادی‌اش را می‌بیند. چند وقتی بود که آن‌ور آبی شده بود.
نخبه‌ی این‌ور مانده به ماشین داخل عکس نگاه می‌کند، به سر و وضع دوستش. سرش را که از روی گوشی بلند می‌کند، پرایدش جلوی چشمش می‌آید. ماشین بیچاره از سنگینی نگاه، سپر جلو و عقبش با هم می‌افتد کف اسفالت.
چند ماه بعد
نخبه‌ی این‌وری هم به دوستش ملحق شد و آن‌وری شد.
و همینطور می‌شود که تمام نخبه‌ها از این‌ور به‌آن‌ور می‌روند و نسلشان این‌ور منقرض می‌شود و جایشان را ژن خوب‌ها می‌گیرند.
چه باید کرد؟
یکی از مسئولین درجه سه را پیدا کردم و ازش پرسیدم «چه کنیم؟»
جناب مسئول فرمودند «اصلا نخبه نداشته باشیم چه می‌شود مگر؟ چند تا اختراع اکتشاف می‌خواهند بکنند دیگر. به چه درد ما می‌خورد. خودمان همه چیز را قبلا اختراع کرده‌ایم، دیگر چیزی نمانده. ول کنید بگذارید بروند همان‌ور الکی پول هدر دهند.»
با این اوصاف نخبه بی نخبه.
پایان پیام
کد خبر : 93700 ساعت خبر : 4:03 ق.ظ