پایگاه خبری گلونی، نگار فیض‌آبادی: پانته‌آ بهرام بعد از اجرای محمدحسن دژآهنگ، گفت: «اگر اجرای تو به زبان انگلیسی بود خیلی خنده‌دار می‌شد و مردم می‌خندیدند.» سؤال مهم این است که وقتی متنی خوب نیست، دیگر چرا با اگر و اما سعی می‌کنید نشان دهید تمام کار شرکت‌کننده، درست است اما زبان فارسی، این ظرفیت را ندارد که شوخی‌های او را به مخاطب نشان دهد.
توجیه پانته‌آ بهرام
اگر متنی، قوی و غنی از شوخی‌های مناسب باشد، بیننده درک می‌کند و هیچ مقاومتی هم برای خندیدن ندارد. به نظر می‌رسد مسئله زبان هم، توجیهی است تا پانته‌آ بهرام به‌عنوان مربی دژآهنگ از اجرای نجات او دفاع کند و نشان بدهد همه‌چیز سر جایش بود و این زبان بود که ظرفیت کافی را نداشت. نوعی توجیه که منطقی نیست.
صراحت به‌جای محافظه‌کاری
نه‌فقط شرکت‌کنندگان خنداننده شو، بلکه لازم است مربی‌ها هم شجاعت به خرج بدهند و به‌جای محافظه‌کاری، صراحت داشته باشند و با نقد سازنده و نه توجیه غیرمنطقی، فرصت یادگیری درست را در اختیار آن‌ها قرار دهند.
بلاخره باید از یکجا شروع و تمرین کنیم کاستی‌های خودمان را بپذیریم و آن‌ها را گردن زمین کج و … نیندازیم. در غیر این صورت، پیشرفتی هم در کار نخواهد بود.
زبان غنی فارسی
به قول پانته‌آ بهرام، «خنداننده شو، شوی استعدادیابی است.» حرف ما هم به خانم بهرام این است که قرار است استعداد شرکت‌کنندگان، سنجیده شود و نه استعداد زبان فارسی. چون زبان فارسی، از زمان‌های گذشته (حتا وقتی‌که خنداننده شویی در کار نبود)، ثابت کرده که از غنای بالایی در حوزه طنز برخوردار است. هنرجوی شما بود که نتوانست استعداد خوبی را از خودش در زمینه استندآپ کمدی به نمایش بگذارد.
پایان پیام
منظور پانته آ این نبود که زبان فارسی غنی نیست یا…, میگه که اگر ترجمه کنیم, حالا مثلا به انگلیسی که بین المللیه, تا برای بقیه مردم دنیا قابل درک باشه, اون وقت اون ها متوجهش میشن و… که البته این تعصب نسبت به یه زبان هم درست نیست و زبان فارسی هم مثه بقیه زبان ها نقص داره..
به نظر من اجرای دژاهنگ خیلی جالب بود و از نظر قدرت طنز هم من که خیلی خندیدم