پایگاه خبری گلونی، محسن فراهانی: شب اول دور گروهی مسابقه خنداننده‌شو برگزار شد. در این شب، ناصر محبی و علی صبوری بر روی صحنه آمدند و استندآپ خود را اجرا کردند.
اجرای ناصر محبی در مرحله سوم
ناصر محبی از گروه پانته‌آ بهرام نفر اولی بود که اجرا داشت. او با همان لهجه‌ی آذری و سبک و سیاق قبلی خود خاطراتی فانتزی را مطرح کرد. مشکلات و ایرادات هم همان همیشگی‌ها بود. حالا دیگر نه برای ما حوصله‌ای برای بازگویه‌ی آن نقاط ضعف باقی مانده و نه قطعاً برای شما حوصله‌ای برای شنیدن آن‌ها. محبی در خنده گرفتن از مخاطب چندان موفق نبود. او و پانته‌آ بهرام دلیلی برای این ضعف تراشیدند که موضوع مطلب ماست. آن‌ها گفتند: وقت نداشتیم و متن نداشتیم.
برگزارکنندگان خنداننده‌شو شاید باورشان نشود ولی در همین ایران خودمان مسابقات استندآپی برگزار شد که همان اول از کمدین ده متن استندآپ گرفتند تا اجازه بدهند او وارد مسابقه بشود. اما گویا برگزارکنندگان خنداننده‌شو خودشان هم باورشان نمی‌شد این کمدین‌ها به مرحله‌ی بعد بروند. چرا که حداقل باید سه متن استندآپ آماده داشته باشند. این برنامه مگر نویسنده ندارد؟ مگر نمی‌شود از نویسنده‌ی دیگری کمک گرفت؟ چرا باید مخاطب چند دقیقه جلوی تلویزیون بنشیند و در آخر به او بگویند وقت نبود و متن نداشتیم؟
وقتی برنامه‌ای با این حجم از تبلیغات رسانه‌ای و ادعا در حوزه‌ی استندآپ، نتواند قبل از برگزاری مسابقه از کمدین‌ها بخواهد حداقل ده متن آماده کنند، چرا این‌قدر به ایرانیزه کردن استندآپ اصرار می‌کند؟
علی صبوری در مرحله سوم
علی صبوری از گروه فرهاد آئیش، نفر دومی بود که در این شب استندآپ خود را اجرا کرد. صبوری، صبوریِ مراحل قبل نبود. او تا حدودی از شوخی‌های جلف اینستاگرامی خود دست برداشته بود. او به گرانی، مشکلات موسسات مالی و اعتباری، خودرو، بی‌کاری و بازار آشفته‌ی مسکن اشاره کرد و در عین حال از مخاطب خنده گرفت. هرچند دوستان علی صبوری که در سالن بودند، با خنده‌هایشان مردم داخل استودیو را به خنده واداشتند. گویا بعد از فوتبال اتوبوسی حالا با استندآپ اتوبوسی مواجه هستیم. جایی که کمدین دوستان و اقوام و آشنایان را با اتوبوس می‌آورد داخل سالن تا صدای خنده‌هایشان روی مخاطب تاثیر بگذارد.
صبوری اجرای به نسبت خوبی داشت. هرچند جملات را جوری با تاخیر ادا می‌کرد که گویی تمرکز لازم را ندارد. صبوری هم‌چنان نمی‌خواهد از شوخی‌های جنسی بپرهیزد. او مدام گریزی به این شوخی‌ها می‌زند در حالی که اصلاً نیازی به آن‌ها ندارد و در طول اجرا هیچ‌کدام از این شوخی‌ها خنده نگرفت. پایان‌بندی استندآپ صبوری مشکل دیگر اجرای اوست. جایی که خیلی خنک و بی‌روح تمام می‌شود. معمولا یک شوخی با گرید A باید در انتهای استندآپ وجود داشته باشد تا مخاطب با پایانی باشکوه و به یاد ماندنی سالن را ترک کند. نه این‌که خود کمدین دست بزند و بگوید: همین دیگه.
پایان پیام
