پایگاه خبری گلونی، مهدیسا صفری‌خواه: امیر حسین قیاسی در دومین استندآپ خود فقر را سوژه کرده. سوژه‌ای که در عین خشک بودن، می‌تواند فانتزی‌های هیجان‌انگیزی هم داشته‌باشد.
او در طول کل روایت نگاه دانای کلی خود را حفظ می‌کند اما شنیدن ماجرا از این زاویه، داستانش را برای تماشاگر، جذاب‌تر می‌کند.
استندآپ امیر حسین قیاسی
شوخی‌های مینی‌مال
شوخی با آقازاده‌ها، شورای محله و مسئله فرهنگسراها یک پکیج خوب انتقادی است که روی هماهنگی ریتم، شوخی و اجرا در بیشتر بخش‌های آن کار شده است.
حتا مسائل مهمی مثل رشوه و رانت‌خواری و گشایش اقتصادی با استفاده از رانت هم با تیزهوشی در متن جانمایی شده‌اند و می‌تواند یک طنز بدون تاریخ مصرف و متناسب با حال مخاطب را به او عرضه کند. شوخی‌های مینی‌مال و تصویری و باریک بودن مرز طنز و واقعیت از نقاط قوت اجرای امیرحسین قیاسی بود.
وسواس در انتخاب موضوع
کمدی تلخ و سیاه قیاسی با آرایه‌های انتقادی‌اش با وسواس دقیقی انتخاب شده و تنها مشکل او ارتباط چشمی با مخاطب است. قیاسی باید روی حرکات بدنی، میمیک صورتش بیشتر کار کند.
تمرکز روی بازیگر برای کمدین‌هایی که خودشان متن‌هایشان را می‌نویسند راحت‌تر است و قیاسی باید بتواند این امتیاز را هم به‌دست بیاورد.
مردم، نقد اجتماعی هم می‌خواهند
درهر حال اجرای امشب او با برآیند همه نقدهای اجتماعی‌اش اجرای موفقی بود و نیاز مردم به شنیدن حرف‌هایی از این دست در متن‌ها را نباید نادیده‌گرفت.
کاری که به نظر می‌رسد امیرحسین قیاسی آن را با ظرافت خاصی به مخاطب القا کرد شبیه دلگرم کردن مخاطب بود. دلگرم کردن او به اینکه بشنود ما نماینده شما هستیم و حواسمان به شما هست و شاید در بین اجراهای عجیب‌وغریب این یک حس خوب برای مخاطب باهوش استند آپ کمدی پارسی باشد.
پایان پیام
