سخنرانی احمد مسجد جامعی در بزرگداشت حسن توفیق

احمد مسجد جامعی در این بزرگداشت گفت: خندیدن و گریه کردن از ویژگی‌های اندیشمند است. اگر در جامعه‌ای گریه و خنده نباشد یعنی از اندیشه فاصله گرفته است.

به گزارش پایگاه خبری گلونی، بزرگداشت حسن توفیق در کتابخانه ملی ایران برگزار شد.

حسن توفیق بزرگ‌ترین برادر از برادران توفیق بود که دوره سوم این مجله را از اسفند ۱۳۳۶ تا تیر یا به روایت درست‌تر در اسفند ماه ۱۳۵۰منتشر کردند.

او متولد ۱۱ اسفند ۱۳۰۴ است. حسن توفیق فارغ التحصیل رشته حقوق قضایی دانشگاه تهران و وکیل دادگستری است. بسیاری از کاریکاتورهای روی جلد توفیق کار اوست.

او با اسامی «سرمشار خشن» و «میرزا قشمشم» طنز می‌نوشت.

کلیک کنید و بقیه سخنرانی‌ها را بشنوید

احمد مسجد جامعی در این بزرگداشت گفت:

ایسنا: خندیدن و گریه کردن از ویژگی‌های اندیشمند است. اگر در جامعه‌ای گریه و خنده نباشد یعنی از اندیشه فاصله گرفته است. در کشور ما بیشتر این‌گونه بوده است که اندیشه‌ها را به زبان طنز بیان می‌کردند.

او ادامه داد: «توفیق» در همه دوره‌های خود به نوعی ادامه‌دهنده این نگاه حکمت‌آمیز است و حتی در دوره فکاهی نیز نگاهی عدالت‌خواهانه به موضوعات داشت. می‌توان گفت نشریه «توفیق» ادامه یافته همان چرند و پرند دهخدا بود و افرادی که در این نشریه حضور داشتند هر کدام وزنه‌های سنگین ادبیات فارسی محسوب می‌شدند. شاید در ایران هیچ نشریه‌ای به اندازه «توفیق» محبوب نبود. بسیاری از کسانی که در آن دوره حضور نداشتند هم این مجله را می‌شناسند و برخی از شوخی‌های معروف آن را شنیده‌اند.

مسجدجامعی عنوان کرد: ما معمولا طنز عریان نشریه «توفیق» را می‌بینیم. این درحالی است که این نشریه در بسیاری از بخش‌های خود با روایت‌های ادبی به صورت پنهان مفاهیم و موضوعات بسیار مهمی را مطرح می‌کرد.

این عضو شورای شهر تهران با بیان اینکه «لبخند مشترک پیوند اجتماعی را قوی می‌کند»، خاطرنشان کرد: در تمدن ما این مفهوم تاریخ‌دار است و نوروز نیز به همین معنی است. لازم است که ما امروز به این مفهوم بیشتر توجه کنیم چراکه طنز فضا را تلطیف می‌کند. باید به این نکته توجه کرد که روزنامه توفیق نه‌تنها محبوب مردم بلکه محبوب سیاست‌مداران هم بوده است و به نظر می‌رسد که طنز این نشریه باعث نزدیکی شده بود.

او افزود: نباید نشریه «توفیق» را فقط در حوزه سیاست دید. درست است که توفیق گاهی نقدهای سیاسی می‌کرد و زبان مردم بود اما نمی‌توان تمام ماهیت این نشریه را به حوزه سیاست مرتبط دانست. اینکه توفیق زبان مردم بود و مردم انتظارشان را از زبان توفیق بیان می‌کردند اوج موفقیت این نشریه محسوب می‌شد.