پایگاه خبری گلونی، نگار فیض‌آبادی: سریال پدر با پخش یک سکانس (پریدن پسر از پنجره و فرار از دست مزاحمت‌های دختران)، تلاش کرد تا توجه‌ها را به سمت خودش جلب کند. تا جایی که این ویدئو بارها در فضای مجازی، دست‌به‌دست شد.
برهم زدن کلیشه‌های مرسوم در سریال پدر
حامد عنقا به‌عنوان فیلمنامه نویس، کلیشه‌های مرسوم را برهم زده. یکی از آن آشنازدایی‌ها سیلی خوردن یک مرد توسط زنی است که می‌خواهد ناجی همسر مظلوم آن مرد باشد. راستی این ساختارشکنی قرار است چه دردی را دوا کند؟ مگر کتک خوردن زنان، گره‌ای را بازکرده که حالا باید سیلی خوردن مردان را هم به درگیری‌های فیزیکی قبلی اضافه کنید؟
آسان‌سازی رفتارهای مخرب
قدرت رسانه‌ها به‌قدری زیاد است که می‌توانند الگوسازی کنند. در یادگیری مشاهده‌ای، تماشاگر با دیدن یک الگو، رفتار خاصی را یاد می‌گیرد.
طبق اصل آسان‌سازی، الگوها می‌توانند ترس مشاهده‌گر را کم کرده و او را برای انجام رفتاری که قبلاً جرئتش را نداشته، ترغیب کنند. کتک خوردن یک مرد توسط زن، سیلی خوردن دختر از پدر و… در سریال پدر، زنجیره‌ای از رفتارهای خشونت باری هستند که قبح رفتارهای اشتباه را از بین می‌برند. مخاطبان (مخصوصاً نوجوانان) می‌بینند و یاد می‌گیرند.
خشونت‌ها را دامن نزنید
خشونت، زن و مرد نمی‌شناسد. وقت آن رسیده به‌جای مرزبندی‌های خاص و کمپین سازی‌های بی‌ثمر، از فیلمسازان و اهالی رسانه، بخواهیم تا به این سبک فیلم‌سازی‌شان پایان بدهند.
بس نیست این‌همه دادوفریادی که در تلویزیون و سینما می‌شنویم؟ انگار دعوا پای ثابت سریال‌های ایرانی است و اگر نباشد یک جای کار می‌لنگد. وقتی هم نقدی مطرح می‌شود با این توجیه روبرو می‌شویم که این‌ها واقعیت‌های جامعه ماست. اتفاقاً ما هم می‌گوییم واقعیت جامعه امروز ما این است که ما کم‌طاقت شده‌ایم. اما راه‌حل چیست؟ نمایش همان کم طاقتی‌ها؟
نزاع، علت دوم مرگ
به گفته وزیر بهداشت، «بعد از تصادف، نزاع علت دوم مرگ در عملیات اورژانسی است.» بااین‌حال باید از اهالی رسانه پرسید بازتولید آسیب‌های اجتماعی در تلویزیون و آسان‌سازی رفتارهای ناکارآمد، چه سودی دارد؟ خلق صحنه‌های خشونت‌بار در سریال‌هایتان، چقدر کمک می‌کند مردم حال بهتری داشته باشند؟
پایان پیام
