امروز که شنیدم معاون آب وآبفای وزیر نیرو گفته‌اند بحران آب بسیار جدی است و اگر مدیریت نشود بیم مهاجرت افراد به جاهای دیگر کشور می‌رود، یاد جدوآباد خدابیامرزمان افتادم. همان مادها و پارت و پارس‌ها را می‌گویم.
پایگاه خبری گلونی، راضیه حسینی: در زمان‌های قدیم انسان‌ها برای پیدا کردن جایی برای زندگی به نقاط مختلف دنیا می‌رفتند. معمولا وقتی آب و رودخانه‌ای پیدا می‌کردند همان‌جا را برای زندگی انتخاب می‌کردند.
مثلا همین مادهای خودمان همینجوری در ایران ماندگار شدند.
امروز که شنیدم معاون آب وآبفای وزیر نیرو گفته‌اند بحران آب بسیار جدی است و اگر مدیریت نشود بیم مهاجرت افراد به جاهای دیگر کشور می‌رود، یاد جدوآباد خدابیامرزمان افتادم. همان مادها و پارت و پارس‌ها را می‌گویم. چقدر اوضاع ما شبیه آن‌هاست. آن‌ها هم هر جا آب بود خانه زندگیشان را بنا کردند، ما هم داریم همین کار را می‌کنیم.
فقط فرق ما با آن‌ها این است که، ما اول هر چه آب دم دستمان هست نابود می‌کنیم بعد می‌رویم سراغ جای دیگری که هنوز آبش ته نکشیده، آن‌جا را هم می‌خشکانیم و… همینطور می‌چرخیم پیِ آب و آبادی.
من از این می‌ترسم بعد از اینکه همه به همه‌جای ایران مهاجرت کردیم و ایران را چلاندیم، بعد می‌خواهیم کجا مهاجرت کنیم؟ مریخ؟ عطارد؟ زحل؟ کجا؟
یک پیشنهاد
عوض تحمل سختیِ مهاجرت و کوچ کردن از خانه زندگی، بهتر نیست کمی حواسمان به آب باشد؟ نه فقط مردم، همه، مسٶلین عزیز! همه حواسمان به کمبود آب باشد. شاید بتوانیم سر جایمان بمانیم و اسم‌مان در تاریخ به عنوان «اولین قوم مهاجرت کننده به‌خاطر بی‌آبی»ثبت نشود.
