قدمت ساخت خانه شهریار در تبریز به سال‌های دهه ۱۳۳۰ باز می‌گردد و دارای زیربنایی در حدود ۲۵۰ مترمربع و مساحتی بالغ بر ۲۴۱ و شامل دو طبقه –فوقانی و زیرزمین- با مصالح جدید است.
پایگاه خبری گلونی، نوشین ضیایی: تصمیم گرفتم برم مقصودیه، یکی از محله‌های قدیمی شهر تبریز در خیابان ارتش جنوبی، جایی که خانه یا موزه استاد شهریار واقع است.
سید محمدحسین بهجت تبریزی (۱۲۸۵ ـ ۱۳۶۷ ه.ش.) شاعر معاصر ایرانی با نام شهریار معروف است. ساختمان فعلی موزه سومین منزلگاه استاد شهریار، بوده که در سال ۱۳۴۷توسط ایشان خریداری شده و در بیست سال پایانی عمر استاد میزبان ایشان بوده است.
گلدان‌های سفید لب حوض و باغچه قدیمی، حال عجیبی بهم داد. با یاد حرف مادربزرگ که همیشه می‌گفت: «سعی کن همیشه حال دلت خوب باشد» وارد اتاق استاد شدم، تلفن نارنجی روی میزکوچک کنار اتاق، چراغ نفتی آبی رنگی که کتری لعابی زردرنگی رامحکم روی خودش نگه داشته‌بود، واضح بود که از استاد یاد گرفته بود باید همدم را در کنارخود هرلحظه نگه داشت حتی در پس ذهن، مبل زرشکی رنگ همچنان منتظر میزبانی ثریا بود تا بیاید و استاد برایش بخواند: آمدی جانم به قربانت.
خانه شهریار در تبریز
قدمت ساخت خانه شهریار در تبریز به سال‌های دهه ۱۳۳۰ باز می‌گردد و دارای زیربنایی در حدود ۲۵۰ مترمربع و مساحتی بالغ بر ۲۴۱ و شامل دو طبقه –فوقانی و زیرزمین- با مصالح جدید است.
خانه استاد شهریار در سال ۱۳۸۶توسط سازمان میراث فرهنگی و گردشگری با شماره ۲۲۷۲۹ درفهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
وارد زیرزمین شدم، حوض هشت ضلعی ستاره ای شکل که غرق در احساسات استاد به نوازش آب نشسته بود ناخودآگاه دوران کودکی را زنده می‌کرد. شاید استاد بارها شعر «حیدربابا یه سلام » که در این اثر از دوران کودکی خود درخشکناب که در پای کوهی به نام حیدربابا قرار دارد یاد کرده است.
نشانی: تبریز خیابان ارتش جنوبی کوچه مقصودیه
روی دفتر یادبود نوشتم:
پاشو ای مست که دنیا همه دیوانه تست
همه آفاق پر از نعره مستانه تست
در دکان همه باده فروشان تخته است
آن که باز است همیشه در میخانه تست
شاید اگربرای ادامه تحصیل راهی تهران نشده‌بود و تا ۱۳۰۳ در مدرسه دارالفنون به تحصیل نپرداخته بود وپس از این دوره راهی مدرسه طب نمی‌شد، زندگی پر فراز و نشیب او شروع نشده بود.
شاید اگر عشق به سراغ او نمی‌آمد هفت ماه پایانی تحصیلات طبابت را تمام کرده بود و اکنون به عنوان پزشک مشهور از او یاد می‌شد نه شاعری فرهیخته و بزرگ و…. و هزاران شاید دیگر که مسیر زندگی برایمان رغم می‌زند.
یادش گرامی.
پایان پیام
