عبارت آشنای این روزها رشته توییت است که به معنای یک مجموعه توئیت است که در عین استقلال، نقطه اشتراکی هم با هم دارند. اما متاسفانه اینجا هم داریم همان مسیر قبلی را می‌رویم.
پایگاه خبری گلونی، معین بادپا: از همان ابتدا که شبکه‌های اجتماعی یکی پس از دیگری ایجاد شدند، هر کدام یک مزیت رقابتی داشتند. فیس بوک، لینکدین، توئیتر، اینستاگرام، پینترست، ساوندکلود و سایر شبکه‌های اجتماعی هرکدام با یک هدف طراحی شدند و بد نیست آداب استفاده از هرکدام رعایت شود.
اما از آنجایی که عادت داریم از «ما انجام دادیم، شد» در همه جا که دوست داشتیم استفاده کنیم حال و روز شبکه‌های اجتماعی‌مان اینگونه است.
هنوز باید گفت لینکدین شبکه متخصصان و شغلی است و در آنجا قرار نیست عکس گل و بوته و جمله جعلی از فلان شاعر مرحوم بگذاریم! حتی لینکدین سایت خبری هم نیست که بخواهید در آنجا خبرهای سایت خبریتان را منتشر کنید. باور کنید اگر می‌خواستیم این مطالب را دنبال کنیم، خب از شبکه اجتماعی خودش استفاده می‌کردیم.
با این اوضاعی که پیش می‌رویم بعید نیست فرداروز برخی یک فیلم سینمایی یک ساعت و نیمه را با تبدیل به یک دقیقه کردن در همان اینستاگرام منتشر کنند. (حتی الان که ویژگی تلویزیونش هم راه‌اندازی شده است).
رشته توییت
عبارت آشنای این روزها رشته توییت است که به معنای یک مجموعه توئیت است که در عین استقلال، نقطه اشتراکی هم با هم دارند. اما متاسفانه اینجا هم داریم همان مسیر قبلی را می‌رویم. یعنی به جای آنکه هر توئیت به صورت جداگانه قابل مطرح کردن باشد و به عبارتی استقلال داشته باشد، به یک خاطره یا یادداشتی تبدیل شده است که با تکه تکه کردن، آن را در توئیتر منتشر می‌کنیم. اتفاقی که دامن بازیگر و وکیل و وزیر را هم گرفته است.
بد نیست یک بار دیگر هدف از هر شبکه اجتماعی که در آن هستیم را بخوانیم و بدانیم تفاوت هر کدام با دیگری در چیست. اتفاقی که متاسفانه حتی روزنامه‌نگاران هم ظاهرا تمایلی به دانستن آن ندارند!
پایان پیام
