نیازمندی‌های اینترنتی بوی فساد می‌دهند. گزارش گلونی را بخوانید.
پایگاه خبری گلونی؛ محسن فراهانی: با ورود و فعالیت سایت‌ها و نرم‌افزارهای نیازمندی اینترنتی، بازار خرید و فروش اجناس دست‌دوم و همچنین ارائه‌ی خدمات خرد و کوچک، رونق گرفته است.
این اپلیکیشن‌ها فضای مناسبی را در اختیار کاربران خود قرار می‌دهند. فضایی که کاربر به راحتی و به طور رایگان می‌تواند جنس خود را بفروشد، کالای مورد نیازش را خریداری کند و همچنین خدمات دلخواهش را کسب و یا ارائه کند.
اما مگر می‌شود فضایی چنین مناسب وجود داشته باشد و سر و کله سودجویان، کلاهبرداران و مفسدین پیدا نشود؟
در زیر یادداشتی بخوانید در مورد نیمه‌ی پنهان و تاریک آگهی‌های نیازمندی اینترنتی. آگهی هایی که بوی فساد می‌دهند.
کافیست یکی از اپلیکیشن‌های معروف نیازمندی رایگان را باز کنید و به قسمت «اجتماعی-داوطلبانه» سری بزنید.
بی‌شک انواع و اقسام آگهی‌های عجیب و غریب توجه شما را جلب خواهد کرد. آگهی‌هایی که گاهی مو را به تن انسان سیخ می‌کند.
بوی فساد در کمک به یک خانم جوان
در یکی از آگهی‌ها می‌خوانیم: «من میتونم ماهانه یک میلیون تومان صادقانه تا چند سال به یک خانوم کمک کنم چون از شیراز اومدم برای فوق لیسانس و تو شهر شما غریبم. منتظر تماس‌تون هستم».
همین. چرا باید دانشجویی که در تهران غریب است به یک خانم ماهانه یک میلیون تومان کمک کند؟ در ازای آن یک میلیون تومان چه چیزی طلب خواهد کرد؟
این تنها یکی از آگهی‌های بود که بوی فساد از آنها به مشام می‌رسد. روزانه صدها آگهی نظیر آگهی فوق، منتها به شکل‌ها و صورت‌های گوناگون، در این نرم‌افزارها منتشر می‌شود.
چه کسی پاسخگو است؟
مسئولین این نرم‌افزارها با آوردن چند بهانه از زیر بار مسئولیت شانه خالی می‌کنند.
آنها می‌گویند: «ما به کاربران هشدار دادیم که حواس‌شان را جمع کنند تا فریب آگهی‌های تقلبی را نخورند. ما به کاربران گفتیم که هیچ مسئولیتی در قبال آگهی‌ها نداریم. ما امکان رصد کردن تک‌تک آگهی‌ها را نداریم و این کار را به ربات‌ها و خود مردم سپردیم تا به محض رویت آگهی مشکل‌دار، آن را گزارش کنند.
حالل در این بین اگر فقط و فقط یک جوان ساده و پاک فریب این آگهی‌ها را بخورد، چه کسی پاسخگوست؟
اگر یک خانواده از هم بپاشد، چه کسی جواب می‌دهد؟ اگر جمعی از دختران این سرزمین به خاطر چنین بستر مناسبی درگیر فساد اخلاقی شوند، چه‌گونه نان خوش از گلوی مسئولین پایین می‌رود؟
چاره چیست؟
حالا که مسئولین نظارتی در خوش‌بینی مفرط به سر می‌برند و حالا که مالکین این نرم‌افزارها برای خرید و فروش یک دستگاه پراید مدل ۹۲ دور‌رنگ، چنین فضایی را برای سوء‌استفاده‌گرها فراهم کردند، وظیفه‌ی ما چیست؟
تنها کاری که از دست ما برمی‌آید شاید این باشد که در گزارش کردن آگهی‌های ابهام برانگیز سعی و تلاش بیشتری کنیم.
ما می‌بایست با دیدن این آگهی‌ها به خندیدن و فرستادن آن برای دیگران از روی شوخی، اکتفا نکنیم و تا حذف شدن آن آگهی دست از اصرار برنداریم. به امید روزی که آینده‌ی دختران و پسران کشورمان مثل یک دستگاه پراید مدل ۹۲ دورنگ در این نرم‌افزارها معامله نشود.
پایان پیام
