وای که نمی‌دانید شکار پرندگان با دوربین چه حس لذت‌بخشی دارد. قطعاً اگر این لذت را حس می‌کردید، تفنگ‌ها را کنار می‌گذاشتید و دوربین به دست می‌شدید.
پایگاه خبری گلونی؛ محسن فراهانی: برخی از مردم، زمانی که به دامان طبیعت می‌روند و پرندگان زیبا را تماشا می‌کنند، نمی‌توانند جلوی خود را بگیرند و یکی از پرنده‌ها را شکار می‌کنند و به سیخ می‌کشند. اصلاً انگار دست خودشان نیست، حتماً باید کباب یک پرنده‌ای چیزی بخورند تا طبیعت‌گردی به آن‌ها بچسبد. خبرنگار گلونی که از بچگی یک تیرکمان و یک سیخ درون جیبش داشت، به میان مردم رفته است تا نظر آن‌ها را در مورد چگونگی لذت بردن از طبیعت بدون شکار پرنده‌ها، جویا شود.
شکار پرندگان توسط پیرمرد پرنده دوست
پیرمردی که روی نیمکت پارک نشسته بود به خبرنگار گلونی گفت:
من از دو ماهگی طرف‌دار حقوق حیوانات بودم و تا الآن که هشتاد سال و دو ماه دارم، حتا آزارم به یک مورچه هم نرسیده است.
من به هم‌وطنان عزیز پیشنهاد می‌دهم وقتی به دامان زیبای طبیعت می‌روند، به جای آن‌که پرندگان را با تفنگ شکار کنند، آن‌ها را با دوربین عکاسی شکار کنند.
خدا را شکر این روزها هم که همه عکاس حرفه‌ای هستند و دوربین پیشرفته با نیم‌متر لنز دارند.
باور کنید وقتی عکس‌های شکار شده را نگاه می‌کنید و زیبایی پرندگان را در آن مشاهده می‌کنید لذت شکار آن پرنده با تفنگ را از یاد می‌برید.
من که به شخصه قاب عکس یک پرنده‌ی زیبا درون اتاقم را با هزاران کباب گوشت پرنده عوض نمی‌کنم.
در همین لحظه صدای کلاغی از روی یکی از درخت‌های پارک شنیده شد.
پیرمرد بلافاصله یک تفنگ شکاری نخجیر دولول از زیر کتش بیرون آورد، نشانه گرفت و بین دو ابروی کلاغ را شکافت.
گفتنی است پیرمرد همان‌طور که به سوی لاشه‌ی کلاغ می‌دوید، با ذوق و شوق فریاد می‌زد: بالاخره ۸۷۵۹اُمین رو هم زدم.
عکاسی از پردندگان
پسر جوانی که روی موتورش نشسته بود، به خبرنگار ما گفت:
من هرگاه به طبیعت می‌روم دوربینم را هم با خود می‌برم تا از زیباترین مخلوقات خداوند عکس بگیرم.
باور نمی‌کنید که چه لذتی می‌برم وقتی یک صحنه‌ی زیبا از یک پرنده را شکار می‌کنم.
منتها برخی اوقات این پرنده‌ها لج می‌کنند و درست عین آدم یک‌جا نمی‌ایستند تا عکس‌شان را بگیرم.
برای همین یک تیر به پایشان می‌زنم تا جم نخورند؛ اما تحرک‌شان بیشتر می‌شود.
به همین خاطر یک تیر هم وسط مغزشان می‌زنم تا ثابت شوند.
خدایی بعد از تیر دوم خیلی همکاری می‌کنند.
البته وقتی عکس را گرفتم، برای آن‌که پرنده‌ی زبان‌بسته حیف و میل نشود، کبابش می‌کنم و لذت طبیعت‌گردی را دوچندان می‌کنیم.
پایان عبرت‌آموز
در پایان این گزارش، خبرنگار گلونی میزان مهر و محبت مردم را نسبت به پرنده‌ها دید.
تصمیم گرفت که دیگر با اسلحه و تیر و کمان به جان این مخلوقات زیبای خدا نیوفتند.
او تیرکمان و سیخ خود را کنار گذاشت و هر روز عصر با نیم‌کیلو ارزن به پارک محل می‌رود.
همان‌طور که برای پرنده‌ها ارزن می‌پاشد، آن‌ها می‌خورند از جیبش یک گونی بیرون می‌آورد و چندتا پرنده شکار می‌کند.
پایان پیام
