به گزارش پایگاه خبری گلونی، یکی از کاربران توییتر به نام زهرا در رشته توییتی نوشت: من ازمخالفان مسیح علینژاد بودم و هستم و یک وطن‌فروش می‌دونمش. امافکر می‌کنم لازمه اینبار به کسانیکه معتقدن انتشار عکس‌های تجاوز کار درستیه، پاسخ داده بشه که چرا علینژاد در راستای ارضای شخصیت هیستریانیکش، باانتشار گسترده عکس‌ها امید به بهبود بچه‌ها رو کاهش داد.
تروما
«هر عامل تداعی کننده تروما، می‌تواند عینا همان تروما را برای قربانی بازسازی کند»
عامل اصلی ایجاد کننده اختلال استرس پس از تروما PTSD، قرار گرفتن خودشخص (مستقیم) یا یکی از نزدیکانش(غیرمستقیم)در معرض رویداد تروماتیکه. دوتا از سمپتوم‌هاش:
سمپتوم مزاحمت: ورود افکار مزاحم و ناخواسته مربوط به رویداد تروماتیک که خودبخود بوجود میان یا در اثر محرک.
گسستگی یا فلش بک: فرد طوری احساس و عمل میکنه انگار رویداد تروماتیک دوباره در حال رخ دادنه.
اگر فرد درمعرض محرک درونی یا بیرونی قرار بگیره به اضطراب سایکولوژیک شدید وطولانی مدت دچار میشه.
انتشار عکس‌ها یک محرک بیرونیخیلی قوی محسوب میشه چون مستقیما از خود واقعه است.
دیدن عکس‌ها افکار مزاحم رو شدیدا تقویت میکنه و می‌تونه باعث بشه فرد دچار دیپرسونالیزیشن بشه و زمان و مکان رو از دست بده و فلش‌بک رخ بده انگار که اون واقعه با تمام جزییات درحال وقوع مجدده.
انتشار گسترده در اینترنت به معنای ثبت شدن دائمی اون لحظه است و به معنای کش‌اومدن همیشگی رویداد تروماتیک.
با این کار مسیح علینژاد فرد گمان میکنه هنگام اون واقعه وحشتناک همه نظاره‌گر محض (بدون کمک‌رسانی) بودن، پس اگه خودش هم فراموش کنه، دیگران فراموش نمی‌کنن. خشم از دیگری در وجودش شکل عواقب رویداد تروماتیک،از بین رفتن اعتماد در فرده و اینکه”همه بد هستن”.
سواستفاده از عکس برای «دیده شدن» و «برای پیشبرد اهداف سیاسی»این نابودی اعتماد رو بشدت عمیق میکنه و فرد عمیقا باور میکنه همه به نوعی به هویتش برای اهداف شخصی تجاوز می‌کنن و این باور در طول عمر فرد باقی می‌مونه.
از طرفی، همانطور که گفتم PTSD رویدادی مستقیم یا غیرمستقیمه. انتشار عکس توامان این دو وجه رو در خودش داره.
مسیح علینژاد اشتباه می‌کند
۱/شخص مستقیما اونو تجربه کرده، دیدن عکس و حس ناتوانی و بردگی اون عکس باعث میشه با هر بار دیدنش از خودش متنفر بشه.
۲/ دچار نوعی فراموشی و گسستگی میشه و تصویر تجاوز به خودش رو نه تصویر خودش، که تصویر فرد دیگه‌ای میدونه و همزمان دچار اندوه و غم عمیق میشه.
کاش برای توهم قهرمان‌پنداری خودمون، از بچه‌ها سکو نسازیم و اونها رو وارد بازی‌های کثیف سیاسی نکنیم.
اثرات سوء کاری که مسیح علینژاد با انتشار گستره عکس‌ها کرد، تا دم مرگ همراه این بچه‌ها خواهد بود.
پایان پیام
