پایگاه خبری گلونی؛ معین بادپا: معاون پلیس فتا گفته است مسائل مالی ۸۱ درصد انگیزه‌های مجرمان سایبری کشور را تشکیل می‌دهد.
ما خودمان هم نشستیم حساب کردیم، یک فرد ممکن است با چه هدفی بخواهد جرمی مرتکب شود، دیدیم درصد انگیزه مالی‌اش از همه بیشتر است.
اگر مجرمی (فرض می‌کنیم مطمئن هستیم که او این کار را انجام داده و مشخص شده و دیگر متهم نیست) تلاش کند به تصاویر خصوصی فرد دیگری دست پیدا کند، احتمالا انگیزه‌اش اخاذی است که مسائل مالی است.
اگر کسی بخواهد کالای جعلی بفروشد یا پوچ به فروش برساند، حتما انگیزه‌اش مسائل مالی است.
اگر کسی بخواهد اطلاعات حساب بانکی شما را با هزار ترفند کامپیوتری به دست آورد، بدون شک انگیزه‌اش مسائل مالی است.
فقط در همان دسته اول، یک مقداری می‌توان انتقام و خصومت شخصی و خنک شدن دل را سهیم کرد.
با این درصدها، اولین نکته‌ای که به ذهن می‌رسد اعتماد نکردن و بستن چشم و گوش مقابل دیگران است.
یعنی شک کردن به خیلی از افرادی که بی‌دلیل قربان صدقه شما می‌روند و غریبه هستند، جایز است.
البته اگر روی گل و چشم و ابرویتان را جزو دلیل حساب نکنید.
مسائل مالی انگیزه مجرمان سایبری
به نظر می‌رسد بستن کمربند ایمنی و فراموش نکردن قفل فضای سایبری، از سه قفله‌کردن خانه و محل کار مهمتر شده است.
در قدیم وقتی در و پنجره خانه را می‌بستید و گاز و آب و برق خانه را چک می‌کردید، خیالتان راحت می‌شد که حالا می‌توان در آرامش زندگی کرد.
اما حالا، همین آرامش، به محض روشن شدن اینترنت گوشی، به هم می‌خورد.
انگار اگر حواستان نباشد با همان لباس و وضعیت وسط بزرگترین میدان شهر نشسته‌اید.
سرقت و کلاهبرداری و جرم و جنایت در اینترنت دست کمی از فضای واقعی ندارد.
اینجا نمی‌توان گفت من نه امضائی می‌دهم که بترسم سرم کلاه برود و نه سرمایه‌ای دارم.
سرمایه ما در فضای مجازی با سرمایه دنیا واقعی فرق می‌کند.
اتفاقا همان چیزی که به آن فکر نمی‌کنیم گاهی اوقات ارزشمندترین سرمایه ماست.
این را کلاهبرداران و مجرمان اینترنتی بهتر از می‌دانند.
پایان پیام
