تمدن روم باستان با آن همه قدرت و شکوه و اقتدار چه شد که سقوط کرد؟
چرا تمدن روم باستان سقوط کرد؟
به گزارش پایگاه خبری گلونی، تسلط رومی‌ها بر خاور نزدیک در اواخر قرن قبل از میلاد احتمالا افشاندن بذر زوال و نابودی بود که منجر به سقوط یکی از مقتدرترین امپراتوری‌های شناخته‌شده تا آن زمان گردید.
روم با استقرار در تپه پالاتین که در فاصله تقریبی ۲۷ کیلومتری دهانه رود تییر در ایتالیای مرکزی واقع شده است، در حقیقت رهبر دنیای غرب شده بود، اما بعدها سادگی زیاد که جزو مشخصه تاریخی رومی‌ها بود، جای خود را به تجمل و شکوه داد و بین طبقه اشراف و اکثریت فقیر و رنج‌دیده دشمنی شدیدتر شد.
مرگ تیبریوس گراکوس، در سال ۱۳۳ قبل از میلاد، نشانه آغاز قرن انقلاب و نبرد قدرت بود که منجر به سقوط جمهوری و تاسیس امپراتوری شد.
جولیوس سزار (۱۰۲-۴۴ق‌م)، سیاستمدار مبارز، سازمان متزلزل را به هم پیوند داد که دو قرن صلح به همراه داشت و شامل دوران پرعظمتی همچون فرمانروایی خردمندانه هادریان (۱۳۸-۱۱۷ میلادی) بود.
زمانی که امپراتوری روم قلمرو بسیار وسیعی را تحت نفوذ خود درآورد، مسیحیت نیز گسترش یافت تا این‌که در زمان سلطنت کنستانتین (۳۳۷-۲۸۰ میلادی) مذهب رسمی امپراتوری ر وم شد.
قدرت هنر و ادبیات روم در سراسر دنیا شناخته شده و حاکم بود، اما ترقی روزافزون فساد به بار آورد و تن‌پروری، زوال و انهدام را کامل کرد.
حکومت اولین امپراتور روم، آگوستوس در سال ۲۷ قبل از میلاد آغاز شد. این حکومت شاهد آغاز پاکس رومانا، دوران ثبات سیاسی و شکوه و جلال فراوان که حدود ۲۰۰ سال ادامه داشت، بود.
در طول این دوره، امپراتور روم به مدیترانه و بخش اعظم اروپای غربی حکومت می‌کرد.
امپراتوری به شکل کاملی سازماندهی شده بود و به خوبی اداره و کنترل می‌شد. یک شبکه از راه‌ها سرزمین‌های امپراتوری را به پایتخت، رم، متصل می‌کرد.
لژیونر‌های آموزش دیده روم از تمام نقاط بحرانی در طول مرزهایش دفاع می‌کردند.
پایان پیام
