زمین تهران سالی ۳۶ سانتی‌متر پایین‌تر می‌رود؛ فکری به حال آرتوروز تهران کنید

زمین تهران سالی ۳۶ سانتی‌متر پایین‌تر می‌رود؛ فکری به حال آرتوروز تهران کنید، زانوهایش آب آورده

به گزارش پایگاه خبری گلونی، پروین استکی: نمودارها، آمارها و ارقام فرموده‌اند، زمین تهران سالانه سی و شش سانتی‌متر نشست می‌کند.

حق دارد. هر کس دیگری هم بود با این وضعیت کیشمیشی آب کمرش خم می‌شد.

زیر بار سنگین مدیریت نادرست، خود ما هم داریم درازکش می‌‌شویم دیگر چه توقعی از زمین داریم که فرت و فرت از اعماق تهش آب بیرون می‌کشیم.

قربانش شوم وضیت آبیاری کشاوزی که سنتی است و هنوز مانده تا روش آبیاری را مدرن کنند.

خب معلوم است مصرف آب بالا می‌رود، رو می‌آوریم به آب‌های زیرزمینی.

دیگر باید فهمیده باشید با این نشست‌هایی که زمین تهران دارد آب‌های زیرزمینی هم ته کشیده‌اند. در آیند‌ه‌ای نه چندان دور باید با قمقمه از سیارات دیگر آب بیاوریم.

البته در همین آینده‌ نه چندان دور دیگر تهران نداریم! اگر در طول تاریخ شاهد حذف حاشیه‌های مرزی ایران بودیم،

حالا خیلی قشنگ و ملوس، یک روز صبح که از خواب بیدار می‌شویم، می‌بینیم وسط ایران سوراخ شده‌است.

آن هم نه به دست دژخیمان و بیگانگان، به دست خودمان. آن وقت است که ما می‌مانیم و کشوری که پایتخت ندارد.

یا بهتر بگویم کشوری که پایتختش را زمین قورت داده است و حالا قاه قاه به ریشمان می‌خندد.

با فرض این که با آوارگی مردم کاری نداشته باشیم، حالا جانشان را هم از دست می‌دهند که بدهند، قطعا به هیچ کجای کسی بر نمی‌خورد.

زمین تهران سالی ۳۶ سانتی‌متر پایین‌تر می‌رود

با یک حساب سرانگشتی ملتفت می‌شویم که اگر به نشست‌های زمین تهران نیم‌نگاهی نیندازیم، به خاک سیاه می‌نشینیم.

کشاورزی منطقه که فوتوتو می‌شود. نیروگاه‌ها و پالایشگاه‌ها هم که یک جا به هسته‌ زمین منتقل می‌شوند.

عملاً اجتماع و اقتصاد و محیط زیست همه با هم به رحمت خدا می‌روند.

می‌ماند یک مجلس که هیچ خیری به ما نرسانده و با حقوق‌هایی که می‌گیرند فقط خرج اضافه برای ما تراشیده‌اند.

با توجه به عملکردها و شاهکارهایی که این اواخراز خودش نشان داده، زیرزمین یا روی زمین بودنش هیچ فرقی با هم ندارد.

در واقع تنها جایی که در تهران باید بگذاریم  نشست کند همین مجلس عزیزما است.

خلاصه از ما گفتن از شما نشنیدن. قبل از این که وسط ایران مثل پیراشکی سوراخ شود و بی‌پایتخت شویم یک فکری به حال این نشست‌ها بکنید.

ما که به لطف کاردانی و هوش و فراست شما بی خیلی چیزها شدیم، حداقل این یک پایتخت را از ما نگیرید.

پایان پیام