به گزارش پایگاه خبری گلونی، صیدگاه کجاست و درباره معروفترین صیدگاه‌های مروارید و صیدگاه افسانه‌ای چه می‌دانید؟
بومیان معتقدند که محار جاهای سرد را ترجیح می‌دهد زیرا در گرما از بین می‌روند. از همین روست که بهترین صیدگاه‌ها و بهترین مرواریدها در اعماق زیادتر دریا پیدا می‌شوند.
در اعماق ۲۵ـ۲۰ متری، صدف محار سیاه، گوشت آنها سفید و مرواریدشان درشت می‌شود. اما در همه موارد وجود محار الزاماً به عمق آب بستگی ندارد. چنان که گاه در عمق کمتر از یک متر هم محار پیدا می‌شود.
یا حتی در بعضی مواقع، امواج بزرگ محار را تا کناره‌های ساحل هم می‌کشند، در این صورت به هنگام جزر می‌توان آنها را از کنار ساحل جمع کرد!
معروفترین صیدگاه‌های مروارید
صیادان در صیدگاه
در طول سال‌های دراز، صیادان به تجربه مناطق رشد مجاز («مغاص»ها یا «هر‌ها) را به خوبی می‌شناسند و هریک را به نامی خاص می‌شناسند. در فصل صید غالبا در این صیدگاه‌ها لنگر انداخته و به صید می‌پرداختند.
هر چند مغاصی که در نزدیک هم قرار داشتند با یک کارگاه ـ که به آن (سایه بان) می‌گفتند ـ
در ارتباط بودند که بعد از پایان غوص در آنجا جمع می‌شدند. کارگاه‌ها حتماً به آب شیرین دسترسی داشتند و ساحل نزدیکی آنها برای کناره‌گیری قایل‌ها مناسب بود.
در مواقعی که سواحل به کلی سنگی بود، جهت سهولت دسترسی به ساحل «مرصغ» می‌ساختند.
صیدگاه معروف
در این قسمت مهمترین کارگاه‌های اطراف جزیره و صیدگاه‌های پیرامون آنها معرف می‌شوند:
کارگاه خور
(سفین: ابو الحرب، «زلیقه» (در این مغاص در بستر دریا یک نوع جلبک سفت، کلفت ولیزی مثل پوست تشکیل می‌شود) امروزه، «الجفر»، «ام الانیر» به معنای پلکان است. بستر دریا در این مغاص پلکانی شکل است)، «هر سلمان» (صیادی به نام سلمان در این مغاص غرق شده بود)، «ابو العیسرین» (در این مغاص، محار از نوع عیسرین بسیار فراوان است)، (هودی به معنای دریای عمیق است.
در این مغاص صخره‌ای مطبق وجود دارد و هر طبقه از تعداد زیادی حفره تشکیل می‌شود. این صخره حدود ۷ متر ارتفاع دارد وبه صورت دیوار تا مسیری طولانی امتداد یافته است).
معروفترین صیدگاه‌های مروارید
کارگاه دیه
«اغزره مال الدیه» (به قسمت عمیق دریا می‌گویند.)، «هربن ملثم»، «الحاده»، ابو الخوالیف»، (خالیف نوعی صدف بزرگ است که حدود ۲۰ سانتیمتر طول دارد. در اعماق این مغاص، خوالیف زیاد دیده می‌شود).
کارگاه ام المرمل
«البندر»، (در دوره به معنی متلاطم است حتی در روزهایی که دریا در سایر نقاط آرام است، در اینجا امواج کوچکی دیده می‌شوند).
«بوخرس» نوعی خم بزرگ است. غواص‌ها در این مغاص «خرسی» سالم در کف دریا پیدا کرده بودند) «ام الثمانیه».
معروفترین صیدگاه‌های مروارید
کارگاه سیفت کرکره
«الشواوی»، «زی کرکره»، (به صید گاه‌های کوچک مروارید که در اطراف آن بستر دریا شنی باشد، می‌گویند) لکه‌های تاریک وروشن دریا که در ساحل دیده می‌شوند «زی»های هستند. زی اگر خیلی وسیع باشد به آن «هر» می‌گویند «ازیای برگیط»، «بولردوم» (یک قطعه سنگ منفرد را می‌گویند). در این منطقه سنگ‌های زیادی در کف مغاص وجود دارد.
کارگاه سیفت ام البیوت
«ام العربانه» به معنی فرغون است این نامگذاری در سال‌های اخیر صورت گرفته و علت اتن فرغونی است که در این مغاص دیده‌اند) «برگیط البحری».
کارگاه سیفت فحال
«نفاخه» در مقابل این مغاص صخره‌ای است که در میان آن سوراخی عمودی وجود دارد وقتی موج محکم به زیر این صخره برخورد می‌کند، هوا به قطرات آب و با فشار از این سوراخ خارج می‌شود، چنان که انگار صخره سنگی نفس می‌کشد!، «بویریور» (یریور به معنی کوسه است.
در اطراف این مغاص کوسه زیاد دیده می‌شود)، «البویه» (بویه به معنای چراغ دریایی شناور در آب است.
غواص‌ها در کف دریای این مغاص، بوی‌های غرق شده را یافته بوددند)، «ارض الچپابه» چبابه نوعی علف دریایی به رنگ روشن و شبیه صدف‌های گوش ماهی است که در این مکان زیاد دیده می‌شود)، «ام لحم» (همیشه لای‌های کلفت وسفت از علف‌های دریای پوسیده در روی بستر سنگی این مغاص وجود دارد که شبیه لحم ـ گوشت ـ است).
معروفترین صیدگاه‌های مروارید
کارگاه سیفت العین
«العین» (چشمه‌ای در مجاورت این مغاص وجود دارد)، «الحد» ) به منطقه‌ای از کف بستر دریا که به صورت دیوار و مرتفع تر از اطراف باشد حد می‌گویند)، «از لیقه شودراز» (جلبکی سفت وکلفت شبیه پوست در کف سنگی این مغاص وجود دارد).
کارگاه سیفت نخیلو
«اسرورو» (اسرور نام صیادی بود که بیشتر در این مغاص به صید می‌پرداخت).
کارگاه سیفت شودراز
«شودراز»، «فرای» (فرای کوتاه شده نام فرج است)، «ابو البراغیم» براغیم نوعی صدف بزرگ است که در گذشته از آن به عنوان آفتابه استفاده می‌کردند!
کارگاه موصغ الخضر: «از لیقه الخضر»، «باموت» (باموت یعنی می‌میرم). این مغاص خیلی عمیق است. یکی از عواصان تازه کار می‌ترسید که در این مغاص زیر آب برود ومدام می‌گفت باموت صیادان با این نامگذاری، خاطره‌ای را جاودان کردند)، «الگرن» (گرن به معنی شاخ است. در این مغاص صخره‌ای مانند شاخ دیده می‌شود)، «الداو» (الداو نام نوعی ماهی است که در این مغاص زیاد دیده می‌شود).
معروفترین صیدگاه‌های مروارید
کارگاه المراصغ
«الشیب» (در مقابل این مغاص صخره شیب‌دار وجود دارد)، «ام الفناجیل» (فنجیل نوعی صدف کوچک است)، «ابو الشواهین» (می گویند شواهین جانوری دریایی سیاه رنگ است که بال‌های نرم بسیار زیادی دارد، شاید منظور شقایق دریایی باشد)، «بوالهوامیر» هوامیر جمع هماور است)، «الفاغی» نوعی علف دریایی خاردار)
«ام العمبر» (در کف بستر این صیدگاه، نوعی علف دریایی می‌روید که بعد از پوسیدن شبیه عنبر است، اما البته خاصیت‌های عنبر را ندارد «الگصمول» (نوعی مرجان کوچک در بستر دریا را گصمول می‌نامند).
تبراء (صیدگاه افسانه‌ای)
«تبراء» مغاصی افسانه‌ای و متحرک است. توده‌ای انبوه از محار که در میان آنها مرواریدهای درشت و گرانبها وجود دارد! به همین جهت شب‌ها جایی که تبراء قرار گرفته باشد، روشن‌تر از بقیه نقاط دریاست. تبراط بطور مداوم از جایی به جای دیگر حرکت می‌کند.
صیادانی که حتی یک بار با تبراء مواجه شوند، ثروتمند می‌شوند. بخصوص اگر بتوانند حداکثر استفاده را از آن ببرند.
در حال حاضر، صیادان به مغاصی که محار زیاد داشته باشد و یا در بین محارهای صید شده تعداد مروارید زیاد بوده باشد. اصطلاحاً تبراء می‌گویند.
مطالب بیشتر از: بررسی صید مروارید در جزیره کیش(دُر معیشت)؛ مرضیه محمّدی،نادر کریمی، نوشین قاسمی وش
معروفترین صیدگاه‌های مروارید
پایان پیام
